Bolivia mijn land van (on)geluk?!

Op het moment van schrijven sta ik op het punt om Bolivia alweer te verlaten en huiswaarts te keren!Dinsdag 23 januariben ik in de avond dan ook weer thuis als het goed is! Ondanks dit gegeven wil ik jullie mijn laatste maand in Zuid-Amerika (Bolivia) niet onthouden!

Om verder te gaan op mijn laatste verhaal dat ik gedeeld heb een kleine terugblik! Na 4 dagen rondgedwaald te hebben in het gebied rondom Machu Picchu wat een ongelooflijk mooie tocht is geweest ben ik op dinsdagavond27 decemberlaat terug gekomen.Woensdagheb ik vervolgens mijn backpack opnieuw ingepakt om op donderdagochtend richting Bolivia te vertrekken om opvrijdagin mijn gastgezin te arriveren! Mijn vluchten geboekt, moment van arriveren met mijn gastgezin gecommuniceerdzovertrokken we op donderdagochtend richting het vliegveld van Cusco.

Rond 6.00 de taxi, mijn vlucht zou rond 10.00 vertrekken richting La Paz (voor jullie kennis, La Paz is niet de hoofdstad van Bolivia iets wat ik in eerste instantie wel dacht, echter is de officiële hoofdstad Sucre en zit de regering in La Paz gevestigd). Eenmaal op het vliegveld aangekomen bleek deze behoorlijk uitgestorven en het wachten kon beginnen, ik kon mijn ruimbagage ook nog niet inchecken aangezien alle balies waren gesloten, om 8 uur kon ik dan eindelijk inchecken waarbij mij vervelend nieuws werd verteld, een grote kans op vertraging vanwege het weer.... Nouja oké dan dacht ik mijn volgende vlucht is op vrijdagochtend van la Paz naar Sucre dus het is geen wereldramp. Echter keek ik ook naar buiten en dacht ik, als het vanwege deze miezerbui is dan is het een wonder dat er in Nederland vliegtuigen vertrekken en landen. Om het nog wat duidelijker te maken, de NS rijdt niet als er een blaadje op het spoor ligt, hier vliegen ze blijkbaar niet als het een grassprietje is... Maar oké accepteren en wachten maar. Dit was leuk voor even maar toen bleek dat het vliegveld dus totaal geen faciliteiten heeft, ofja 2 winkeltjes,. 1 toilet hoekje en 5 banken werd ik het wachten al snel beu. Zeker toen er steeds maar geen informatie verschaft werd. Ons werd gevraagd ieder uur terug te komen om de laatste info te polsen omtrent de vlucht, er werd namelijk niks op de mededelingsborden verteld behalve delayed.... Daar waren we ondertussen ook wel achter. Maar oké ook hier geldt weer accepteren en door.. dus zoals gevraagd na een uur richting de balie om te vragen hoe het met de vlucht staat en wat denk je wat het antwoord was?! Ja deze vlucht is vertraagd.. no shit Sherlock het was ondertussen al 12.00 dus dat die om 10.00 niet vertrokken was had ik ook door.. ondertussen begon ik hem ook wat meer te knijpen want ze vonden het nodig om de vlucht van het mededelingenbord te halen, dus meteen weer naar de balie om te vragen naar een update. We moesten wachten op een vliegtuig uit Lima die ons vervolgens naar La Paz zou brengen, dit zou nog zo'n 2 uur duren maar het vliegtuig stond op het punt van vertrek in Lima. Oké dan nog 2 uur, geen man over boord want ik zou naar la Paz gaan. Uurtje later nog maar een keer gecheckt en ik kreeg een combi van mijn vorige antwoorden, namelijk; de vlucht is vertraagd en we wachten op een vliegtuig uit Lima welke elk moment kan vertrekken. Nu begon de paniek toe te slaan en begon mijn onderbuik te vertellen dat we nooit in la Paz gingen komen deze donderdag. En jawel een uurtje later werd de vlug gecanceld vanwege weersomstandigheden. Ondertussen straalde de zon buiten het vliegveld van Cusco maar toch kon er niet gevlogen worden, ik denk bang dat de piloot verblind zou worden... Maargoed ik moest naar la Paz toe dus de vraag welke optie de maatschappij kon bieden hiervoor... Geen want de eerste 3 dagen waren de vluchten volgeboekt, lekker dan, en omboeken konden ze ook niet.eigenlijk kon de organisatie helemaal niks aanbieden voor ons. Ze konden zelfs geen bus huren waarin ze personen naar la Paz zouden kunnen brengen. Dusja naar lang denken gevraagd om een vlucht naar Lima. Vanaf daar vertrekken tenslotte meer maatschappijen en met een grote regelmaat naar La Paz. Na het omboeken van mijn ticket ( wat een uur duurde, waarom weet ik niet) had ik 20 min om bij de gate te komen en te boarden. Gelukkig niet krap en was ik dus ook ruim op tijd in het vliegtuig. Tijd voor de piloot om zijn standaard woordje te doen en wat denk je die noemde weer een heel ander vluchtnummer dan ik te horen had gekregen maar wel met de eindbestemming Lima. Toch ook dit maar even navragen en het vliegtuig zou in iedergeval naar Lima gaan en het vluchtnummer was niet zo belangrijk.

Even tussendoor de organisatie die dit mooie verhaal en deze ervaring mogelijk maakte dankzij hun goede klantenservice is Peruvian airlines genoemd! Echt een aanrader....... Ik dacht ook nog tijdens het wachten dat het nooit zo erg kon worden als de trip van Leon en mij naar Londen afgelopen jaar waarbij we 8 uur op Schiphol hebben mogen wachten maar dat was hier uiteindelijk niks bij, ook omdat het allemaal een stuk beter geregeld werd qua vergoedingen. Misschien toch ook weer een verschil tussen Europa en Zuid-Amerika

Nou daar zijn we dan Lima airport, het is inmiddels 17.00 lokale tijd en ben een uur de verkeerde kant opgevlogen dan eigenlijk de bedoeling was. Maargoed opzoek naar een vliegticket richting la Paz welke ik bij Latam gebonden heb. Hier weten ze echter wel hoe ze mensen moeten afzetten.... Een enkeltje Lima la Paz, vlucht van 2 uur, dat is dan 480 dollar aub. Kunnen jullie je nog herinneren dat ze in Peru betalen met de sol? De prijs was dus in Amerikaanse Dollars.. kleine financiële tegenvaller Maargoed ik moet naar la Paz voor mijn vlucht de volgende ochtend. Dus boeken maar. De vlucht vertrekt om 00.30. En zal om 3.30 Boliviaanse tijd landen (uurtje vooruit in de tijd vliegen). Dus wachten geblazen! En dan blijkt dat er op Lima airport dus ook vrij weinig te doen is (mooi vooruitzicht want hier mag ik met mijn terugvlucht weer 9 uur wachten...)

Uiteindelijk op tijd vertrokken vanuit Lima na lang wachten en veilig geland in la Paz. Waar ik een hostel geboekt had voor de afgelopen dag maar over 5 uur vertrok mijn volgende vlucht alweer richting Sucre. Dus laat dat hostel maat zitten en kon mijn volgende wachtbeurt beginnen op het volgende vliegveld. Ook hier ging alles vervolgens voorspoedig (behalve de tijd) en arriveerde ik rond het middaguur opvrijdag 29 decemberbij mijn gastgezin in Sucre, na een reis vanzo'n 36 uur die eigenlijk had gemoeten in 2 vluchten (totaal 3 uur) op 2 verschillende dagen waarbij ik in de tussentijd gebruik kon maken van een hotel. Helaas, hopelijk mijn terugreis meer geluk!

Mijn gastgezin

Mijn tijd hier heb ik bij Nancy doorgebracht, een vrouw dat een gastgezin vormt, blijft toch leuk haha! Al heeft Nancy wel een zoon die momenteel in Argentinië verblijft en rond de 30 is. Echter woont Nancy in een "huis" samen met haar zussen wat er heel leuk en mooi uitziet! Het is namelijk niet echt een huis maar een grote rechthoek van verschillende ruimtes met steeds een deur naar de "patio" binnentuin. De binnentuin is dus eigenlijk een soort van grote woonkamer waarin alle slaapkamers/badkamers/keukens etc. op aangesloten zijn. Ondanks dat de zussen samen wonen doen ze voor mijn gevoel vrij weinig samen en is het meer ieder voor zich. Al met al zijn ze allemaal wel heel erg zorgzaam en staan ze allemaal voor je klaar wanneer je wat nodig hebt of wilt weten. In mijn geval was dit vooral in mijn laatste week waarin ik goed ziek was, ja dat hoort erbij als je een grote reis maakt! Maar iedereen kwam een voor een vragen hoe ik me voelde, of het beter ging, of ik medicijnen nodig had of weet ik wat nog meer! Echt goed slapen zat er dan af en toe ook niet echt in haha. Maargoed van liefde ga je je ook beter voelen!

Naast de zussen was er vanaf week 1 ook een Duitse jongen in het gastgezin, Max, 18 jaar en redelijk verlegen. In mijn 2e weekend kwam daar Cyrill, 29 uit Zwitserland en Lieke, 21 uit België bij waardoor we nog wat meer een gezin gingen vormen.

Uiteindelijk heb ik met al deze mensen een prima tijd beleefd in mijn gastgezin! En heb ik mijn familie weer vergroot!

Oud en nieuw in Bolivia
Met oud en nieuw was ik dus ook in mijn gastgezin in Bolivia, wat mijn 3e dag hier was. Ondanks de uitnodiging van Max om mee uit eten te gaan en vervolgens op stap te gaan had ik besloten om in het gastgezin te blijven, dit vanwege 2 redenen:
1. Door mijn soepel verlopen reis van Cusco naar Sucre was ikzogoed tot rust gekomen dat ik me niet echt energiek voelde, zeker niet om op stap te gaan.
2. Ik had kerst niet "in Zuid-Amerika" gevierd, ofja ergens op een berg in the middle of nowhere, dus was wel benieuwd naar het oud en nieuw zoals de locals dat vieren.

Nou hoe de locals dat vieren viel me een beetje tegen, of dat aan het gastgezin ligt of overalso is dat weet ik niet maar het was behoorlijk eenzaam. Het ging namelijk als volgt, om 00.00 heb je een diner met vrienden en/of familie en daarna gaan de wat jongere mensen evt nog de stad in. Maar voorafgaand aan 00.00 vond er dus letterlijk niks plaats, tot 23.30, het indekken van de tafel. Nadat ik om 19.00 lokale tijd naar een aantal personen in Nederland gebeld had (nieuwjaar in Nederland) kon het wachten dus beginnen. Ik had hier meer van verwacht als in de wat meer Nederlandse manier met een hapje/drankje/spelletje of iets dergelijks maar helaas. Uiteindelijk lag ik na het avondmaal dan ook rond 1.30 in mijn bedje! Een keer "uitgerust" het nieuwe jaar in, in plaats van met een dikke kater!

De talenschool

Na een weekje gewacht te hebben vanwege de nieuwjaarsvakantie kon ik op 4 januari dan eindelijk beginnen op de talenschool. Wat een feest ik was de enige die deze week les had. Na me netjes op tijd gemeld te hebben om 8 uur in de ochtend kreeg ik een simpele mededeling waar ik het eigenlijk mee had moeten doen namelijk, je hebt deze week in de middag les, je klas start om 14.30 zie je dan. Ik geloofde mijn oren niet, na een strakke briefing en stadswandeling welke ik in zowel Quito als Cusco heb gehad (deze 3 scholen behoren tot 1 organisatie) was er hier niks. Na lang vragen werd er dan uiteindelijk toch een stadswandeling geregeld, ik kom ten slotte niet zomaar vroeg mijn bed uit haha. Uiteindelijk viel de talenschool niet heel erg tegen maar was hij voor mij wel een stuk minder dan die in Quito maar vooral die in Cusco. Met uiteindelijk tafelvoetbal in de pauze en op woensdagavond Wally wat een leuke sport is en eigenlijk heel simpel. Het is volleybal in een kleinere ruimte waarbij je muren aan de zijkant mag gebruiken. Verder valt er over de talenschool opzich niet zo veel te vertellen weinig studenten waar ik echt mee ben opgetrokken en eigenlijk zeker geen band met mensen van de vrijwilligerswerkprojecten aangezien deze nooit hun gezicht op school lieten zien en meer hun eigen groepje vormden voor mijn gevoel (nu weet ik ook niet hoeveel vrijwilligers er waren).

Weekendtrips
Gedurende mijn periode in la Paz heb ik eigenlijk maar 2 stapjes ondernomen en helaas niet het grote Salar de Uyuni wegens tijdgebrek. Mijn eerste uitstapje was richting de "7cascadas" ofterwijl de 7 watervallen van Sucre waar ik samen met Cyrill per bus heen ben geweest, alles op eigen houtje dus lekker goedkoop. Een busrit hier kost 1,50 Bolivianas (voor het gemak 1 euro is 8 Bolivianas dus tel uit je winst). Ondanks de wat nare verhalen die er de ronde gaan over dit fenomeen dus hiernaartoe, ook gelezen dat je eigenlijk maar 3 watervallen goed kunt bereiken en voor nummer 4 al flink wat moeite moet doen maar ze ook mooi zouden zijn om te zwemmen. Uiteindelijk niet gezwommen omdat de zon zich niet wilde laten zien en voor de plaatjes verwijs ik jullie maar weer naar de foto's.

Mijn een na laatste weekend ben ik naar Potosi geweest. De stad die bekend staat om zijn zilver en haar hoogte op 4000m. In het koloniale tijdperk is hier zoveel zilver gewonnen dat de straten bijna van zilver werden gemaakt. Echter is het nu een groot contrast met toen en wordt de stad nu geteisterd door armoede!

Naar deze ik denk (mooie) stad ben ik een weekendje geweest waarbij we zaterdagochtend vroeg aankwamen na een taxirit van zo'n 2,5 huur door de bergen. Vervolgens gelijk op weg naar de mijnen want de tour kon alleen zaterdagochtend en dat is toch wel iets raars om te zien. Daar waar we eerst naar de markt zijn geweest om een presentje voor de mijnarbeiders te halen, keuze uit cocabladeren, bier, sigaretten en dynamiet.

Nou op naar de mijnen dus waar weer is bleek dat ze hier niet zo groot zijn...want heb m'n hoofd paar keer goed gestoten, gelukkig had ik een mooie helm gekregen! Iets wat de echte mijnwerkers niet hadden, afschuwelijk om te zien in wat voor omstandigheden zij moeten werken maar je doet er ook zo weinig aan. Ze geven zelf bijvoorbeeld de voorkeur aan cocabladeren welke voor energie zorgen maar ook de lucht filtert wanneer ze inademen in plaats van een mondkapje. De gemiddelde mijn werker wordt dan ook rond de 40 jaar hier in Potosi, dan heb je je dus ook letterlijk dood gewerkt. Verder verwijs ik jullie over de mijnen ook door naar de foto's want zou niet echt weten wat ik er nog meer over zou moeten vertellen.

Na de mijnen terug naar het hostel om op te frissen en vervolgens de stad verder te gaan verkennen! Waar mijn Boliviaanse geluk weer op de proef werd gesteld want er was dus daadwerkelijk helemaal niks te doen in de stad, letterlijk alles was dicht. En tot overmaat van ramp was er op straat dus ook helemaal niks te beleven.

Laatste week
Ondertussen dus ook al in mijn laatste week van mijn avontuur aangekomen en ik moet zeggen dat ik die toch wat anders had voorgesteld! Vanaf dinsdag ben ik namelijk goed ziek geweest waarbij ik op dinsdag zoveel vocht had verloren dat ik in de avond bijna niet meer kon lopen zoveel pijn dat mijn spieren voort deden van het vochttekort. En dan had ik toch ook zo'n 5 liter water gedronken die dag.. Woensdag versterkte de diarree zich wat ook niet echt een pretje was, maarja het ziekzijn hoort bij een grote trip in een ander continent als ik de verhalen mag geloven. Mijn laatste week heb ik dan dus eigenlijk ook vanuit mijn bed of op/bij de wc meegemaakt... Op dit moment mijn laatste uren zo in La Paz aan het doorbrengen waar morgenvroeg om 6.00 de taxi klaar zal staan om me naar het vliegveld te brengen voor mijn reis terug naar Nederland! Uiteindelijke verwachte landingstijd op Schiphol dinsdag om 15.25. Waarna de trein mij verder naar Tilburg zal brengen. Vanaf woensdag begint het gewone leventje weer en zal ik iedere zondag bij Epi aanwezig zijn! Aanwezig ja want werken kan ik niet!

Dankjewel allemaal weer voor het lezen en nu kan ik echt zeggen tot snel!