Nou deze keer iets sneller dan de laatste keren met mijn blogs, maarja wat wil je als je deze ervaring hebt gehad die je zo snel mogelijk wilt delen maar wel in een aparte blog wil schrijven!

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de beste wensen en zoals gezegd zijn deze wederzijds ook voor jullie! Daarnaast wil ik even opmerken dat de trip naar Machu Picchu zoveel moois heeft gebracht dat het onmogelijk is om alles te benoemen wat er gebeurd is of wat ik gezien heb etc. Ik hoop hiervoor op jullie begrip!

Dan nu mijn geweldige 4 dagen naar, bij en in Machu Picchu (in het vervolg Mapi)! Ofja eigenlijk 4 dagen en een beetje want de trip begint voor mij opdonderdag 21 decembermet een briefing! Tijdens deze briefing wers besproken wat we kunnen verwachten van de Inca trail, welke route we lopen en welk deel op welke dag waar we slapen etc. Een van de dingen die genoemd werd was de mogelijke nachttemperatuur van -5°... Daar ga je dan met je fleece slaapzak, dus hoppa voor 20$ maar even een fatsoenlijke slaapzak gehuurd bij de organisatie! Daarnaast de vraag met hoeveel man gaan we de tocht lopen, de briefing had ik samen met Guillaume een Franse jongen uit Lyon die ik tijdens de tour naar Cotopaxi had ontmoet en daarna een geweldige tijd mee had beleefd in Ecuador! Dit wist ik op voorhand al want had hem daar ook overgehaald om de tocht met mij mee te gaan doen. Dus sowieso iemand waarmee ik op kon schieten, maar wat blijkt in totaal lopen we de tocht met 5 man, de gids, Guillaume, 2 Nederlanders en ik. Het lijkt wel of de Nederlanders me nu echt gevonden hadden! Toen de namen bekend werden gemaakt kon ik wel een inschatting maken waar deze vandaan zouden kunnen komen namelijk Wytse en Anke. Maarja dat weet je pas zeker als je het kunt vragen dusja.. maar wachten totzaterdagwanneer we dan echt van start zouden gaan!

Dag 1 rustig beginnen

Nou eindelijk is het dan zo ver, we gaan beginnen aan onze tocht! Het is zaterdag 23 december 6.00 en ik wordt opgehaald bij mijn gastgezin, Guillaume is ondertussen al opgehaald en we gaan opweg naar het ho(s)tel van mijn landgenoten. Nadat we deze hebben opgehaald vertrekken we verder richting ons startpunt km82 ofterwijl het dorpje Piscacucho (welke 82km van Cusco af ligt). Na een pitstop bij een restaurantje, na 2 uur gereden te hebben om ontbijt te hebben door naar het startpunt. Hier finetunen we onze Backpacks en zijn we klaar voor vertrek. Ondertussen komen we er achter dat voor onze groep van 5 er een aantal dragers en een chef meegingen. In totaal maarliefst 8 personen. Deze personen droegen onder andere onze eettent, slaaptentjes (3stuks) een gasfles, kookstel, pannen etc. Eigenlijk droegen ze samen gewoon een caravan met basisuitrusting voor een goede vakantie. Echter lopen we niet als een groep, de porters en chef (verder valt de chef ook onder porters voor het gemak) liepen namelijk ieder voor zich en wij als groep van 5 deden de tocht zo goed als samen, maar daar later meer over. Voor nu als groep naar het beginpunt waar ook wij de cliché foto maakten!

Vervolgens een controle van de toegangsbewijzen en paspoorten konden we om 9.30 dan eindelijk beginnen aan onze eerste wandeling. Waarvan het einde gepland stond om 16.30 met tussendoor een lunchstop. Deze dag hebben wezo'n 15 kilometer afgelegd, vals plat zoals ze dat noemen, zie ook foto welke eerder geplaatst is in de blog!
Aangezien het de eerste dag was en we vol energie en adrenaline waren vertrokken we ook met snelvaart met af en toe een kleine informatieve stop over het gebied, een plant, mogelijke dieren of iets dergelijks kwamen we om 12.00 aan op onze locatie voor de lunch.de porters die later waren begonnen maar ons ondertussen allemaal al hadden ingehaald (uiteraard onder luid applaus) hadden een kamp opgezet op een prachtige locatie! Waar we een rust hebben gehad tot 13.30 en hebben genoten van een heerlijke maaltijd met alles erop en eraan en nog mooi gepresenteerd ook! Iets wat veel vertrouwen gaf voor de andere eetmomenten!

Na deze heerlijke pauze vervolgden we onze tocht naar Waylabamba waar we onze nacht zouden doorbrengen. Om 15.20 arriveerden we hier en guess what, onze tenten waar al opgebouwd op wederom een prachtige locatie! Dit ondanks het feit dat we 50 minuten eerder hier aankwamen dan dat normaal gepland staat! Na hier lekker op het gemak gezeten te hebben, wat gekaart en vooral elkaar wat leren kennen was het tijd voor het officiële thee-moment! Een kop thee welke werd bijgestaan door 2 grote schalen vol popcorn en een schaal met koekjes. Echt waar over het eten valt niet te klagen, behalve dat het misschien wat veel was af en toe! Want het theekransje was nog niet afgelopen en we hebben letterlijk niet uit kunnen buiken want het diner stond aansluitend op tafel. Iets wat we nietzosnel verwacht hadden. Na dit wederom heerlijke maal (dit ga je nog vaker lezen) tijd om ons klaar te maken om te gaan slapen op 3000m hoogte in een tentje, klaarmakend voor de kou die ons mogelijk tegemoet komt. Op weg naar de 2e en zwaarste dag van de tocht,maar eerst nog wat foto's!

Dag 2

Na de eerste nacht in ons tentje stond de wekdienst gelpland om 5.00 met een kopje cocathee. Na deze persoonlijke wekker hadden we 30 minuten om onze thee te nuttigen, spullen te pakken aan de ontbijttafel te zitten. Ook dit was weer perfect verzorgd! Zo hoefden we onze tenten ook niet af te breken wat toch wel wat wat tijd scheelt moet ik zeggen! Om 6.15 was het dan eindelijk zover en begonnen we aan de 2e en zwaarste dag van de hele trekking. De avond ervoor hadden we ook nog even besloten om de tocht met 3 uur te verlengen vanwege onze snelheid en de mogelijkheid om de derde dag het kleine Mapi te zien (Wiñahuayna). Nou is het idee heel aardig en achteraf de uitvoering ook alleen wat was nou het geval, op de planning stond om te beginnen de "dead womans pass" een non stop beklimming naar 4200m. Daar waar ik mijn andere hikes behoorlijk goed doorkwam had ik met deze beklimming toch aardig wat moeite! Misschien ook wel vanwege mijn iets te zware backpack die ik bij had! Uiteindelijk naar flink te hebben afgezien, behoorlijk wat vocht verloren te zijn kwam ik als laatste van onze groep om 10.10 aan op de top van de dead womans pass! Geplande tijd was 10.00 dus ik vond het nog niet heel slecht! Zeker toen we om nog miraculeuze nog een half uur op onze gids wachten (iets wat vaker het geval ging werden gedurende de trip, waarom is nog steeds een raadsel),wat ook wel lekker was om wat bij te komen, te genieten van het uitzicht en wat foto's te maken van het uitzicht over de bewandelde pass!

Na dit rustmoment konden we aan onze afdaling beginnen naar onze lunchplek. Deze was gelocaliseerd in Pacamayo op 3500m. Op deze locatie zouden we normaliter ook slapen. Echter kwamen we hier door een snelle afdaling al aan om 11.45 en tot onze verbazing was er pas 1 porter, ofja verbazing we hadden ze ook nog niet zien passeren. Het was dus wachten geblazen totdat onze lunchtent opgebouwd was en de chef zou arriveren om ons wederom van een fenomenale maaltijd te voorzien! Om 13.30 konden we eindelijk lunchen, in de tussentijd had ik maar een powernap genomen en hebben we een aantal rondes gekaart! Waarbij onze gids nog enthousiaster was om te spelen dan ik. Er kwam gedurende de rustmomenten dan ook redelijk de vraag "we playing" en dan wisten we genoeg.

Na de lunch vertrokken we om 14.30 voor onze hike van 3 uur (gepland) naar Chaquiqocha waar onze nacht doorgebracht zou worden op 3700m. Om hier te komen echter weer een beklimming dit keer naar 3900m welke in het eerste deel plaatsvond. Om 15.20 waren we dan ooo op de top van Qochapata op 3900m om vervolgens de daling in te zetten naar de campingspot waar we om 16:45 zouden arriveren. Aan het eind van dag 2 hadden we zo'n 16km gelopen wat het totaal bracht naar 31km.

Dag 3

De ochtend van dag 3 bekleedde dezelfde invulling echter stond de wekker nu een halfuurtje later om 5.30. Daarnaast heeft deze ochtend iets speciaals, het is namelijk (1e) kerstdag! Iets waar we ons de eerste dagen al flink op hadden voorbereid en Feliz Navidad klonk dan ook niet meer vreemd om te horen, zeker het lied niet! Vervolgens was het zo dat Wytse en Anke kerstmutsen gekocht hadden om deze dag te dragen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hem alleen op heb gehad tijdens het ontbijt en het voorafgaande fotomoment. Aangezien de muts niet echt lekker zat, waarschijnlijk omdat mijn hoofd te groot is! Vervolgens zijn we om 7.00 vertrokken aan onze korte wandeling naar Wiñay Wayna waar we om 11.00 aankwamen. Deze Campingplek was gelegen op 2700m, 39km na ons startpunt op dag 1 en dichtbij de oude Inca stad Wiñayhuayna. Hiervoor moesten we eerst nog wel even een 3e pass over op 3700m. We begonnen de dag dan ook met een kleine daling om vervolgens wat te klimmen en uiteindelijk een grote daling in te zetten van 1000m. En eerlijk gezegd weet ik niet wat er meer vermoeiend was, het oplopen van de dead woman pass of deze grote daling met alleen maar trappen met zeer smalle treden. Die daarnaast behoorlijk glad waren aangezien we de 3e dag alleen maar (mot)regen hebben gehad tijdens de wandeling! Zoals gezegd om 11.00 aangekomen in het kamp om vervolgens onze eerste douche te nemen van deze tour. En wat was dat genieten #not... Want er hingen nog net geen ijspegels aan de douchekop zo koud dat het water was, maar het was toch wel lekker om even op te frissen. Vervolgens tot 15.20 zitten kaarten (met uitzondering van de lunch) om een korte wandeling naar Wiñayhuayna te maken, ook wel het kleine Machine Picchu! Hier hebben we een uurtje doorgebracht voordat we terugkeerden bij het kamp voor het diner.

Tijdens de lunch mochten we overigens genieten van een champagne en een rode wijn.simpelweg om kerst te vieren! Na het diner werden we nog voorzien van een heerlijke chocoladetaart met gelukswensen voor de volgende dag, MACHU PICCHU! Uiteindelijk hebben we in de avond nog afscheid genomen van de porters voor wie het avontuur er zo goed als op zat, en de volgende dag enkel nog de ochtendtrein moesten halen. Uiteindelijk lagen we rond 20.30 in ons tentje om een goede maar korte nachtrust te pakken als voorbereiding op de laatste maar meest belangrijkste dag!

Dag 4 eindelijk naar Mapi!
Na een korte nacht, onze wekdienst stond namelijk om 3.15 aan onze tent voor de vertrouwde kop thee! Vertrokken we om 3.50 aan de wandeling voor onze laatste tocht! Dit keer geen ontbijt maar een ontbijtpakketje aangezien we op tijd bij de toegangspoort wilden zijn om niet achteraan in de rij te staan aangezien er ook een aantal grote groepen op de campingplaatsen aanwezig waren. Na 5 min gewandeld te hebben arriveerden we bij de toegangspoort als 4e groep, redelijk tevreden dus! Nu kon het wachten beginnen, de toegangspoort gaat namelijk pas om 5.30 open. Een moment van kou lijden en verveling volgde! Om 5.30 konden we dan uiteindelijk ook echt beginnen aan onze laatste wandeling (geplande duur 1,5 uur voor 6 km)! En ook deze tocht verliep voorspoedig tot op een zeker moment waarop de weg geblokkeerd werd voor ons... Het vreemdste wat in heel deze tocht en waarschijnlijk mijn reis is en zal gebeuren.. wat was het geval gedurende de eerste dagen hebben we een klein groepje wat oudere mensen iedere dag ingehaald, dit ging steeds op zeer vriendelijke wijze waarin er plaats werd gemaakt voor ons of in combinatie met een klein praatje. Ook vandaag begonnen we met een klein praatje waarna de vraag volgde of we mochten passeren, de wegen zijn namelijk niet al te breed. Op dit moment gaf ik de beste man een hand om hem nog een goed vervolg te wensen, hij accepteerde mijn hand maar antwoorden anders dan verwacht... Namelijk we mochten hem niet passeren want de beste man was vroeg opgestaan zodat ze wat vooraan konden lopen.. nu had ik inderdaad het idee dat ik heerlijk uitgeslapen had en hij volkomen gelijk had, of zou een grapje maken..

Maargoed we konden er niet langs waardoor de polonaise een stuk eerder plaatsvond dan tijdens carnaval in februari, heb ik in iedergeval daarvoor cast geoefend! Maargoed na een paar minuten werd het vervelend en was er een breder stuk en dachten we onze kans te zien, helaas daar kwam de wandelstok naar de zijkant die ons passeerde.. na wat opmerkingen van hem over al Capone en dat je in het leven veel kunt bereiken met een geweer maar nog meer met een geweer en een glimlach vonden we het welletjes. Het volgende wat bredere stuk werd hoe dan ook ons stuk en met een lichte duw maakte we onze weg vrij. Het vervolg stuk hadden we vrij pad en konden we in hoog tempo verder richting de "gringo killer" 50 stijle en smalle traptreden. Gelukkig zijn wij geen gringos en was ook dit opstakel zo gepiept! Volgende richtpunt de zonnentempel het echte begin van het grote geheel Machu Picchu. Hier arriveerden we na een totale wandeling van 45 min om 6.15. de verwachte aankomst hier was dus om 7.00 trek hier de onverwachte polonaise vanaf en je zou haast een record hebben! Vanaf hier kon je het "dorp" al redelijk goed zien maar ook genieten van een heerlijk uitzicht!

Na wat prachtige foto's gemaakt te hebben door naar de echte poorten van Machu Picchu om ook daar vervolgens in te gaan.vanaf het moment dat wij Mapi bereikten begonnen de wolken echter op te komen! Gelukkig hadden wij vanaf de zonnentempel een goed zicht gehad. Doordat er een flinke bewolking was hebben we onze droomfoto bij aankomst nog niet kunnen maken, dus eerst maar aan de rondleiding door Mapi beginnen om aan het einde een nieuwe poging te wagen! Ondertussen had ik mijn paspoortstempel al wel binnen!

Na een klein kwartier kwam de "officiële" finishlijn van de Inca trail in zicht namelijk de poort tot het woongedeelte van de Inca's!

Uiteindelijk hebben we zo'n 2 uur door Mapi gelopen. En de verschillende facetten gezien zoals de temple of the condor, de huizen en het agrarische deel!

Aan het eind van onze tour nog steeds een flinke bewolking dus eerst maar een hapje eten en drinken, iets waar we wel aan toe waren en aangezien onze trein vanuit Aqua calientes (dorpje bij Mapi) pas in de avond vertrok hadden we meer dan voldoende tijd! Na een uurtje in het restaurantje gezeten te hebben met goed zicht op de bewolking zijn we na een uurtje (waarin wederom veel gekaart is) terug naar de fotospot. En ja hier kwam het zicht dan eindelijk zoals je het wil hebben opgeklaard maar toch ook nog een wolkje! Hier hebben we uiteindelijk dan ook onze "droom"foto kunnen maken!

Na het fotomoment op naar Aqua Calientes voor de lunch en afscheid van onze gids! Na een middagje in het restaurant te hebben verbleven door de ondertussen aanwezige hevige regenval op naar het treinstation om terug te keren naar Cusco. Gelukkig hadden we een tafel in de trein en konden we nog een aantal laatste potjes kaarten! Rond een uur of 22.00 waren we weer terug in Cusco en was de tocht dan echt ten einde! Maar wel echt een onvergetelijke tocht waarvoor ik mijn reisgenoten Guillaume, Wytse, Anke, de gids Ronny en de porters voor wil bedanken! Mede dankzij hun was dit een geweldige ervaring!

Bij thuiskomst te bed om de volgende dag voor te bereiden op mijn trip naar Bolivia welke niet helemaal vlekkeloos is verlopen. Maar daarover meer in mijn volgende verhaal!

Hopelijk hebben jullie van dit verhaal net zoveel genoten als ik van deze trip heb genoten!