Bolivia mijn land van (on)geluk?

Bolivia mijn land van (on)geluk?!

Op het moment van schrijven sta ik op het punt om Bolivia alweer te verlaten en huiswaarts te keren!Dinsdag 23 januariben ik in de avond dan ook weer thuis als het goed is! Ondanks dit gegeven wil ik jullie mijn laatste maand in Zuid-Amerika (Bolivia) niet onthouden!

Om verder te gaan op mijn laatste verhaal dat ik gedeeld heb een kleine terugblik! Na 4 dagen rondgedwaald te hebben in het gebied rondom Machu Picchu wat een ongelooflijk mooie tocht is geweest ben ik op dinsdagavond27 decemberlaat terug gekomen.Woensdagheb ik vervolgens mijn backpack opnieuw ingepakt om op donderdagochtend richting Bolivia te vertrekken om opvrijdagin mijn gastgezin te arriveren! Mijn vluchten geboekt, moment van arriveren met mijn gastgezin gecommuniceerdzovertrokken we op donderdagochtend richting het vliegveld van Cusco.

Rond 6.00 de taxi, mijn vlucht zou rond 10.00 vertrekken richting La Paz (voor jullie kennis, La Paz is niet de hoofdstad van Bolivia iets wat ik in eerste instantie wel dacht, echter is de officiële hoofdstad Sucre en zit de regering in La Paz gevestigd). Eenmaal op het vliegveld aangekomen bleek deze behoorlijk uitgestorven en het wachten kon beginnen, ik kon mijn ruimbagage ook nog niet inchecken aangezien alle balies waren gesloten, om 8 uur kon ik dan eindelijk inchecken waarbij mij vervelend nieuws werd verteld, een grote kans op vertraging vanwege het weer.... Nouja oké dan dacht ik mijn volgende vlucht is op vrijdagochtend van la Paz naar Sucre dus het is geen wereldramp. Echter keek ik ook naar buiten en dacht ik, als het vanwege deze miezerbui is dan is het een wonder dat er in Nederland vliegtuigen vertrekken en landen. Om het nog wat duidelijker te maken, de NS rijdt niet als er een blaadje op het spoor ligt, hier vliegen ze blijkbaar niet als het een grassprietje is... Maar oké accepteren en wachten maar. Dit was leuk voor even maar toen bleek dat het vliegveld dus totaal geen faciliteiten heeft, ofja 2 winkeltjes,. 1 toilet hoekje en 5 banken werd ik het wachten al snel beu. Zeker toen er steeds maar geen informatie verschaft werd. Ons werd gevraagd ieder uur terug te komen om de laatste info te polsen omtrent de vlucht, er werd namelijk niks op de mededelingsborden verteld behalve delayed.... Daar waren we ondertussen ook wel achter. Maar oké ook hier geldt weer accepteren en door.. dus zoals gevraagd na een uur richting de balie om te vragen hoe het met de vlucht staat en wat denk je wat het antwoord was?! Ja deze vlucht is vertraagd.. no shit Sherlock het was ondertussen al 12.00 dus dat die om 10.00 niet vertrokken was had ik ook door.. ondertussen begon ik hem ook wat meer te knijpen want ze vonden het nodig om de vlucht van het mededelingenbord te halen, dus meteen weer naar de balie om te vragen naar een update. We moesten wachten op een vliegtuig uit Lima die ons vervolgens naar La Paz zou brengen, dit zou nog zo'n 2 uur duren maar het vliegtuig stond op het punt van vertrek in Lima. Oké dan nog 2 uur, geen man over boord want ik zou naar la Paz gaan. Uurtje later nog maar een keer gecheckt en ik kreeg een combi van mijn vorige antwoorden, namelijk; de vlucht is vertraagd en we wachten op een vliegtuig uit Lima welke elk moment kan vertrekken. Nu begon de paniek toe te slaan en begon mijn onderbuik te vertellen dat we nooit in la Paz gingen komen deze donderdag. En jawel een uurtje later werd de vlug gecanceld vanwege weersomstandigheden. Ondertussen straalde de zon buiten het vliegveld van Cusco maar toch kon er niet gevlogen worden, ik denk bang dat de piloot verblind zou worden... Maargoed ik moest naar la Paz toe dus de vraag welke optie de maatschappij kon bieden hiervoor... Geen want de eerste 3 dagen waren de vluchten volgeboekt, lekker dan, en omboeken konden ze ook niet.eigenlijk kon de organisatie helemaal niks aanbieden voor ons. Ze konden zelfs geen bus huren waarin ze personen naar la Paz zouden kunnen brengen. Dusja naar lang denken gevraagd om een vlucht naar Lima. Vanaf daar vertrekken tenslotte meer maatschappijen en met een grote regelmaat naar La Paz. Na het omboeken van mijn ticket ( wat een uur duurde, waarom weet ik niet) had ik 20 min om bij de gate te komen en te boarden. Gelukkig niet krap en was ik dus ook ruim op tijd in het vliegtuig. Tijd voor de piloot om zijn standaard woordje te doen en wat denk je die noemde weer een heel ander vluchtnummer dan ik te horen had gekregen maar wel met de eindbestemming Lima. Toch ook dit maar even navragen en het vliegtuig zou in iedergeval naar Lima gaan en het vluchtnummer was niet zo belangrijk.

Even tussendoor de organisatie die dit mooie verhaal en deze ervaring mogelijk maakte dankzij hun goede klantenservice is Peruvian airlines genoemd! Echt een aanrader....... Ik dacht ook nog tijdens het wachten dat het nooit zo erg kon worden als de trip van Leon en mij naar Londen afgelopen jaar waarbij we 8 uur op Schiphol hebben mogen wachten maar dat was hier uiteindelijk niks bij, ook omdat het allemaal een stuk beter geregeld werd qua vergoedingen. Misschien toch ook weer een verschil tussen Europa en Zuid-Amerika

Nou daar zijn we dan Lima airport, het is inmiddels 17.00 lokale tijd en ben een uur de verkeerde kant opgevlogen dan eigenlijk de bedoeling was. Maargoed opzoek naar een vliegticket richting la Paz welke ik bij Latam gebonden heb. Hier weten ze echter wel hoe ze mensen moeten afzetten.... Een enkeltje Lima la Paz, vlucht van 2 uur, dat is dan 480 dollar aub. Kunnen jullie je nog herinneren dat ze in Peru betalen met de sol? De prijs was dus in Amerikaanse Dollars.. kleine financiële tegenvaller Maargoed ik moet naar la Paz voor mijn vlucht de volgende ochtend. Dus boeken maar. De vlucht vertrekt om 00.30. En zal om 3.30 Boliviaanse tijd landen (uurtje vooruit in de tijd vliegen). Dus wachten geblazen! En dan blijkt dat er op Lima airport dus ook vrij weinig te doen is (mooi vooruitzicht want hier mag ik met mijn terugvlucht weer 9 uur wachten...)

Uiteindelijk op tijd vertrokken vanuit Lima na lang wachten en veilig geland in la Paz. Waar ik een hostel geboekt had voor de afgelopen dag maar over 5 uur vertrok mijn volgende vlucht alweer richting Sucre. Dus laat dat hostel maat zitten en kon mijn volgende wachtbeurt beginnen op het volgende vliegveld. Ook hier ging alles vervolgens voorspoedig (behalve de tijd) en arriveerde ik rond het middaguur opvrijdag 29 decemberbij mijn gastgezin in Sucre, na een reis vanzo'n 36 uur die eigenlijk had gemoeten in 2 vluchten (totaal 3 uur) op 2 verschillende dagen waarbij ik in de tussentijd gebruik kon maken van een hotel. Helaas, hopelijk mijn terugreis meer geluk!

Mijn gastgezin

Mijn tijd hier heb ik bij Nancy doorgebracht, een vrouw dat een gastgezin vormt, blijft toch leuk haha! Al heeft Nancy wel een zoon die momenteel in Argentinië verblijft en rond de 30 is. Echter woont Nancy in een "huis" samen met haar zussen wat er heel leuk en mooi uitziet! Het is namelijk niet echt een huis maar een grote rechthoek van verschillende ruimtes met steeds een deur naar de "patio" binnentuin. De binnentuin is dus eigenlijk een soort van grote woonkamer waarin alle slaapkamers/badkamers/keukens etc. op aangesloten zijn. Ondanks dat de zussen samen wonen doen ze voor mijn gevoel vrij weinig samen en is het meer ieder voor zich. Al met al zijn ze allemaal wel heel erg zorgzaam en staan ze allemaal voor je klaar wanneer je wat nodig hebt of wilt weten. In mijn geval was dit vooral in mijn laatste week waarin ik goed ziek was, ja dat hoort erbij als je een grote reis maakt! Maar iedereen kwam een voor een vragen hoe ik me voelde, of het beter ging, of ik medicijnen nodig had of weet ik wat nog meer! Echt goed slapen zat er dan af en toe ook niet echt in haha. Maargoed van liefde ga je je ook beter voelen!

Naast de zussen was er vanaf week 1 ook een Duitse jongen in het gastgezin, Max, 18 jaar en redelijk verlegen. In mijn 2e weekend kwam daar Cyrill, 29 uit Zwitserland en Lieke, 21 uit België bij waardoor we nog wat meer een gezin gingen vormen.

Uiteindelijk heb ik met al deze mensen een prima tijd beleefd in mijn gastgezin! En heb ik mijn familie weer vergroot!

Oud en nieuw in Bolivia
Met oud en nieuw was ik dus ook in mijn gastgezin in Bolivia, wat mijn 3e dag hier was. Ondanks de uitnodiging van Max om mee uit eten te gaan en vervolgens op stap te gaan had ik besloten om in het gastgezin te blijven, dit vanwege 2 redenen:
1. Door mijn soepel verlopen reis van Cusco naar Sucre was ikzogoed tot rust gekomen dat ik me niet echt energiek voelde, zeker niet om op stap te gaan.
2. Ik had kerst niet "in Zuid-Amerika" gevierd, ofja ergens op een berg in the middle of nowhere, dus was wel benieuwd naar het oud en nieuw zoals de locals dat vieren.

Nou hoe de locals dat vieren viel me een beetje tegen, of dat aan het gastgezin ligt of overalso is dat weet ik niet maar het was behoorlijk eenzaam. Het ging namelijk als volgt, om 00.00 heb je een diner met vrienden en/of familie en daarna gaan de wat jongere mensen evt nog de stad in. Maar voorafgaand aan 00.00 vond er dus letterlijk niks plaats, tot 23.30, het indekken van de tafel. Nadat ik om 19.00 lokale tijd naar een aantal personen in Nederland gebeld had (nieuwjaar in Nederland) kon het wachten dus beginnen. Ik had hier meer van verwacht als in de wat meer Nederlandse manier met een hapje/drankje/spelletje of iets dergelijks maar helaas. Uiteindelijk lag ik na het avondmaal dan ook rond 1.30 in mijn bedje! Een keer "uitgerust" het nieuwe jaar in, in plaats van met een dikke kater!

De talenschool

Na een weekje gewacht te hebben vanwege de nieuwjaarsvakantie kon ik op 4 januari dan eindelijk beginnen op de talenschool. Wat een feest ik was de enige die deze week les had. Na me netjes op tijd gemeld te hebben om 8 uur in de ochtend kreeg ik een simpele mededeling waar ik het eigenlijk mee had moeten doen namelijk, je hebt deze week in de middag les, je klas start om 14.30 zie je dan. Ik geloofde mijn oren niet, na een strakke briefing en stadswandeling welke ik in zowel Quito als Cusco heb gehad (deze 3 scholen behoren tot 1 organisatie) was er hier niks. Na lang vragen werd er dan uiteindelijk toch een stadswandeling geregeld, ik kom ten slotte niet zomaar vroeg mijn bed uit haha. Uiteindelijk viel de talenschool niet heel erg tegen maar was hij voor mij wel een stuk minder dan die in Quito maar vooral die in Cusco. Met uiteindelijk tafelvoetbal in de pauze en op woensdagavond Wally wat een leuke sport is en eigenlijk heel simpel. Het is volleybal in een kleinere ruimte waarbij je muren aan de zijkant mag gebruiken. Verder valt er over de talenschool opzich niet zo veel te vertellen weinig studenten waar ik echt mee ben opgetrokken en eigenlijk zeker geen band met mensen van de vrijwilligerswerkprojecten aangezien deze nooit hun gezicht op school lieten zien en meer hun eigen groepje vormden voor mijn gevoel (nu weet ik ook niet hoeveel vrijwilligers er waren).

Weekendtrips
Gedurende mijn periode in la Paz heb ik eigenlijk maar 2 stapjes ondernomen en helaas niet het grote Salar de Uyuni wegens tijdgebrek. Mijn eerste uitstapje was richting de "7cascadas" ofterwijl de 7 watervallen van Sucre waar ik samen met Cyrill per bus heen ben geweest, alles op eigen houtje dus lekker goedkoop. Een busrit hier kost 1,50 Bolivianas (voor het gemak 1 euro is 8 Bolivianas dus tel uit je winst). Ondanks de wat nare verhalen die er de ronde gaan over dit fenomeen dus hiernaartoe, ook gelezen dat je eigenlijk maar 3 watervallen goed kunt bereiken en voor nummer 4 al flink wat moeite moet doen maar ze ook mooi zouden zijn om te zwemmen. Uiteindelijk niet gezwommen omdat de zon zich niet wilde laten zien en voor de plaatjes verwijs ik jullie maar weer naar de foto's.

Mijn een na laatste weekend ben ik naar Potosi geweest. De stad die bekend staat om zijn zilver en haar hoogte op 4000m. In het koloniale tijdperk is hier zoveel zilver gewonnen dat de straten bijna van zilver werden gemaakt. Echter is het nu een groot contrast met toen en wordt de stad nu geteisterd door armoede!

Naar deze ik denk (mooie) stad ben ik een weekendje geweest waarbij we zaterdagochtend vroeg aankwamen na een taxirit van zo'n 2,5 huur door de bergen. Vervolgens gelijk op weg naar de mijnen want de tour kon alleen zaterdagochtend en dat is toch wel iets raars om te zien. Daar waar we eerst naar de markt zijn geweest om een presentje voor de mijnarbeiders te halen, keuze uit cocabladeren, bier, sigaretten en dynamiet.

Nou op naar de mijnen dus waar weer is bleek dat ze hier niet zo groot zijn...want heb m'n hoofd paar keer goed gestoten, gelukkig had ik een mooie helm gekregen! Iets wat de echte mijnwerkers niet hadden, afschuwelijk om te zien in wat voor omstandigheden zij moeten werken maar je doet er ook zo weinig aan. Ze geven zelf bijvoorbeeld de voorkeur aan cocabladeren welke voor energie zorgen maar ook de lucht filtert wanneer ze inademen in plaats van een mondkapje. De gemiddelde mijn werker wordt dan ook rond de 40 jaar hier in Potosi, dan heb je je dus ook letterlijk dood gewerkt. Verder verwijs ik jullie over de mijnen ook door naar de foto's want zou niet echt weten wat ik er nog meer over zou moeten vertellen.

Na de mijnen terug naar het hostel om op te frissen en vervolgens de stad verder te gaan verkennen! Waar mijn Boliviaanse geluk weer op de proef werd gesteld want er was dus daadwerkelijk helemaal niks te doen in de stad, letterlijk alles was dicht. En tot overmaat van ramp was er op straat dus ook helemaal niks te beleven.

Laatste week
Ondertussen dus ook al in mijn laatste week van mijn avontuur aangekomen en ik moet zeggen dat ik die toch wat anders had voorgesteld! Vanaf dinsdag ben ik namelijk goed ziek geweest waarbij ik op dinsdag zoveel vocht had verloren dat ik in de avond bijna niet meer kon lopen zoveel pijn dat mijn spieren voort deden van het vochttekort. En dan had ik toch ook zo'n 5 liter water gedronken die dag.. Woensdag versterkte de diarree zich wat ook niet echt een pretje was, maarja het ziekzijn hoort bij een grote trip in een ander continent als ik de verhalen mag geloven. Mijn laatste week heb ik dan dus eigenlijk ook vanuit mijn bed of op/bij de wc meegemaakt... Op dit moment mijn laatste uren zo in La Paz aan het doorbrengen waar morgenvroeg om 6.00 de taxi klaar zal staan om me naar het vliegveld te brengen voor mijn reis terug naar Nederland! Uiteindelijke verwachte landingstijd op Schiphol dinsdag om 15.25. Waarna de trein mij verder naar Tilburg zal brengen. Vanaf woensdag begint het gewone leventje weer en zal ik iedere zondag bij Epi aanwezig zijn! Aanwezig ja want werken kan ik niet!

Dankjewel allemaal weer voor het lezen en nu kan ik echt zeggen tot snel!

Machu Picchu en kerst wat wil je nog meer

Nou deze keer iets sneller dan de laatste keren met mijn blogs, maarja wat wil je als je deze ervaring hebt gehad die je zo snel mogelijk wilt delen maar wel in een aparte blog wil schrijven!

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de beste wensen en zoals gezegd zijn deze wederzijds ook voor jullie! Daarnaast wil ik even opmerken dat de trip naar Machu Picchu zoveel moois heeft gebracht dat het onmogelijk is om alles te benoemen wat er gebeurd is of wat ik gezien heb etc. Ik hoop hiervoor op jullie begrip!

Dan nu mijn geweldige 4 dagen naar, bij en in Machu Picchu (in het vervolg Mapi)! Ofja eigenlijk 4 dagen en een beetje want de trip begint voor mij opdonderdag 21 decembermet een briefing! Tijdens deze briefing wers besproken wat we kunnen verwachten van de Inca trail, welke route we lopen en welk deel op welke dag waar we slapen etc. Een van de dingen die genoemd werd was de mogelijke nachttemperatuur van -5°... Daar ga je dan met je fleece slaapzak, dus hoppa voor 20$ maar even een fatsoenlijke slaapzak gehuurd bij de organisatie! Daarnaast de vraag met hoeveel man gaan we de tocht lopen, de briefing had ik samen met Guillaume een Franse jongen uit Lyon die ik tijdens de tour naar Cotopaxi had ontmoet en daarna een geweldige tijd mee had beleefd in Ecuador! Dit wist ik op voorhand al want had hem daar ook overgehaald om de tocht met mij mee te gaan doen. Dus sowieso iemand waarmee ik op kon schieten, maar wat blijkt in totaal lopen we de tocht met 5 man, de gids, Guillaume, 2 Nederlanders en ik. Het lijkt wel of de Nederlanders me nu echt gevonden hadden! Toen de namen bekend werden gemaakt kon ik wel een inschatting maken waar deze vandaan zouden kunnen komen namelijk Wytse en Anke. Maarja dat weet je pas zeker als je het kunt vragen dusja.. maar wachten totzaterdagwanneer we dan echt van start zouden gaan!

Dag 1 rustig beginnen

Nou eindelijk is het dan zo ver, we gaan beginnen aan onze tocht! Het is zaterdag 23 december 6.00 en ik wordt opgehaald bij mijn gastgezin, Guillaume is ondertussen al opgehaald en we gaan opweg naar het ho(s)tel van mijn landgenoten. Nadat we deze hebben opgehaald vertrekken we verder richting ons startpunt km82 ofterwijl het dorpje Piscacucho (welke 82km van Cusco af ligt). Na een pitstop bij een restaurantje, na 2 uur gereden te hebben om ontbijt te hebben door naar het startpunt. Hier finetunen we onze Backpacks en zijn we klaar voor vertrek. Ondertussen komen we er achter dat voor onze groep van 5 er een aantal dragers en een chef meegingen. In totaal maarliefst 8 personen. Deze personen droegen onder andere onze eettent, slaaptentjes (3stuks) een gasfles, kookstel, pannen etc. Eigenlijk droegen ze samen gewoon een caravan met basisuitrusting voor een goede vakantie. Echter lopen we niet als een groep, de porters en chef (verder valt de chef ook onder porters voor het gemak) liepen namelijk ieder voor zich en wij als groep van 5 deden de tocht zo goed als samen, maar daar later meer over. Voor nu als groep naar het beginpunt waar ook wij de cliché foto maakten!

Vervolgens een controle van de toegangsbewijzen en paspoorten konden we om 9.30 dan eindelijk beginnen aan onze eerste wandeling. Waarvan het einde gepland stond om 16.30 met tussendoor een lunchstop. Deze dag hebben wezo'n 15 kilometer afgelegd, vals plat zoals ze dat noemen, zie ook foto welke eerder geplaatst is in de blog!
Aangezien het de eerste dag was en we vol energie en adrenaline waren vertrokken we ook met snelvaart met af en toe een kleine informatieve stop over het gebied, een plant, mogelijke dieren of iets dergelijks kwamen we om 12.00 aan op onze locatie voor de lunch.de porters die later waren begonnen maar ons ondertussen allemaal al hadden ingehaald (uiteraard onder luid applaus) hadden een kamp opgezet op een prachtige locatie! Waar we een rust hebben gehad tot 13.30 en hebben genoten van een heerlijke maaltijd met alles erop en eraan en nog mooi gepresenteerd ook! Iets wat veel vertrouwen gaf voor de andere eetmomenten!

Na deze heerlijke pauze vervolgden we onze tocht naar Waylabamba waar we onze nacht zouden doorbrengen. Om 15.20 arriveerden we hier en guess what, onze tenten waar al opgebouwd op wederom een prachtige locatie! Dit ondanks het feit dat we 50 minuten eerder hier aankwamen dan dat normaal gepland staat! Na hier lekker op het gemak gezeten te hebben, wat gekaart en vooral elkaar wat leren kennen was het tijd voor het officiële thee-moment! Een kop thee welke werd bijgestaan door 2 grote schalen vol popcorn en een schaal met koekjes. Echt waar over het eten valt niet te klagen, behalve dat het misschien wat veel was af en toe! Want het theekransje was nog niet afgelopen en we hebben letterlijk niet uit kunnen buiken want het diner stond aansluitend op tafel. Iets wat we nietzosnel verwacht hadden. Na dit wederom heerlijke maal (dit ga je nog vaker lezen) tijd om ons klaar te maken om te gaan slapen op 3000m hoogte in een tentje, klaarmakend voor de kou die ons mogelijk tegemoet komt. Op weg naar de 2e en zwaarste dag van de tocht,maar eerst nog wat foto's!

Dag 2

Na de eerste nacht in ons tentje stond de wekdienst gelpland om 5.00 met een kopje cocathee. Na deze persoonlijke wekker hadden we 30 minuten om onze thee te nuttigen, spullen te pakken aan de ontbijttafel te zitten. Ook dit was weer perfect verzorgd! Zo hoefden we onze tenten ook niet af te breken wat toch wel wat wat tijd scheelt moet ik zeggen! Om 6.15 was het dan eindelijk zover en begonnen we aan de 2e en zwaarste dag van de hele trekking. De avond ervoor hadden we ook nog even besloten om de tocht met 3 uur te verlengen vanwege onze snelheid en de mogelijkheid om de derde dag het kleine Mapi te zien (Wiñahuayna). Nou is het idee heel aardig en achteraf de uitvoering ook alleen wat was nou het geval, op de planning stond om te beginnen de "dead womans pass" een non stop beklimming naar 4200m. Daar waar ik mijn andere hikes behoorlijk goed doorkwam had ik met deze beklimming toch aardig wat moeite! Misschien ook wel vanwege mijn iets te zware backpack die ik bij had! Uiteindelijk naar flink te hebben afgezien, behoorlijk wat vocht verloren te zijn kwam ik als laatste van onze groep om 10.10 aan op de top van de dead womans pass! Geplande tijd was 10.00 dus ik vond het nog niet heel slecht! Zeker toen we om nog miraculeuze nog een half uur op onze gids wachten (iets wat vaker het geval ging werden gedurende de trip, waarom is nog steeds een raadsel),wat ook wel lekker was om wat bij te komen, te genieten van het uitzicht en wat foto's te maken van het uitzicht over de bewandelde pass!

Na dit rustmoment konden we aan onze afdaling beginnen naar onze lunchplek. Deze was gelocaliseerd in Pacamayo op 3500m. Op deze locatie zouden we normaliter ook slapen. Echter kwamen we hier door een snelle afdaling al aan om 11.45 en tot onze verbazing was er pas 1 porter, ofja verbazing we hadden ze ook nog niet zien passeren. Het was dus wachten geblazen totdat onze lunchtent opgebouwd was en de chef zou arriveren om ons wederom van een fenomenale maaltijd te voorzien! Om 13.30 konden we eindelijk lunchen, in de tussentijd had ik maar een powernap genomen en hebben we een aantal rondes gekaart! Waarbij onze gids nog enthousiaster was om te spelen dan ik. Er kwam gedurende de rustmomenten dan ook redelijk de vraag "we playing" en dan wisten we genoeg.

Na de lunch vertrokken we om 14.30 voor onze hike van 3 uur (gepland) naar Chaquiqocha waar onze nacht doorgebracht zou worden op 3700m. Om hier te komen echter weer een beklimming dit keer naar 3900m welke in het eerste deel plaatsvond. Om 15.20 waren we dan ooo op de top van Qochapata op 3900m om vervolgens de daling in te zetten naar de campingspot waar we om 16:45 zouden arriveren. Aan het eind van dag 2 hadden we zo'n 16km gelopen wat het totaal bracht naar 31km.

Dag 3

De ochtend van dag 3 bekleedde dezelfde invulling echter stond de wekker nu een halfuurtje later om 5.30. Daarnaast heeft deze ochtend iets speciaals, het is namelijk (1e) kerstdag! Iets waar we ons de eerste dagen al flink op hadden voorbereid en Feliz Navidad klonk dan ook niet meer vreemd om te horen, zeker het lied niet! Vervolgens was het zo dat Wytse en Anke kerstmutsen gekocht hadden om deze dag te dragen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hem alleen op heb gehad tijdens het ontbijt en het voorafgaande fotomoment. Aangezien de muts niet echt lekker zat, waarschijnlijk omdat mijn hoofd te groot is! Vervolgens zijn we om 7.00 vertrokken aan onze korte wandeling naar Wiñay Wayna waar we om 11.00 aankwamen. Deze Campingplek was gelegen op 2700m, 39km na ons startpunt op dag 1 en dichtbij de oude Inca stad Wiñayhuayna. Hiervoor moesten we eerst nog wel even een 3e pass over op 3700m. We begonnen de dag dan ook met een kleine daling om vervolgens wat te klimmen en uiteindelijk een grote daling in te zetten van 1000m. En eerlijk gezegd weet ik niet wat er meer vermoeiend was, het oplopen van de dead woman pass of deze grote daling met alleen maar trappen met zeer smalle treden. Die daarnaast behoorlijk glad waren aangezien we de 3e dag alleen maar (mot)regen hebben gehad tijdens de wandeling! Zoals gezegd om 11.00 aangekomen in het kamp om vervolgens onze eerste douche te nemen van deze tour. En wat was dat genieten #not... Want er hingen nog net geen ijspegels aan de douchekop zo koud dat het water was, maar het was toch wel lekker om even op te frissen. Vervolgens tot 15.20 zitten kaarten (met uitzondering van de lunch) om een korte wandeling naar Wiñayhuayna te maken, ook wel het kleine Machine Picchu! Hier hebben we een uurtje doorgebracht voordat we terugkeerden bij het kamp voor het diner.

Tijdens de lunch mochten we overigens genieten van een champagne en een rode wijn.simpelweg om kerst te vieren! Na het diner werden we nog voorzien van een heerlijke chocoladetaart met gelukswensen voor de volgende dag, MACHU PICCHU! Uiteindelijk hebben we in de avond nog afscheid genomen van de porters voor wie het avontuur er zo goed als op zat, en de volgende dag enkel nog de ochtendtrein moesten halen. Uiteindelijk lagen we rond 20.30 in ons tentje om een goede maar korte nachtrust te pakken als voorbereiding op de laatste maar meest belangrijkste dag!

Dag 4 eindelijk naar Mapi!
Na een korte nacht, onze wekdienst stond namelijk om 3.15 aan onze tent voor de vertrouwde kop thee! Vertrokken we om 3.50 aan de wandeling voor onze laatste tocht! Dit keer geen ontbijt maar een ontbijtpakketje aangezien we op tijd bij de toegangspoort wilden zijn om niet achteraan in de rij te staan aangezien er ook een aantal grote groepen op de campingplaatsen aanwezig waren. Na 5 min gewandeld te hebben arriveerden we bij de toegangspoort als 4e groep, redelijk tevreden dus! Nu kon het wachten beginnen, de toegangspoort gaat namelijk pas om 5.30 open. Een moment van kou lijden en verveling volgde! Om 5.30 konden we dan uiteindelijk ook echt beginnen aan onze laatste wandeling (geplande duur 1,5 uur voor 6 km)! En ook deze tocht verliep voorspoedig tot op een zeker moment waarop de weg geblokkeerd werd voor ons... Het vreemdste wat in heel deze tocht en waarschijnlijk mijn reis is en zal gebeuren.. wat was het geval gedurende de eerste dagen hebben we een klein groepje wat oudere mensen iedere dag ingehaald, dit ging steeds op zeer vriendelijke wijze waarin er plaats werd gemaakt voor ons of in combinatie met een klein praatje. Ook vandaag begonnen we met een klein praatje waarna de vraag volgde of we mochten passeren, de wegen zijn namelijk niet al te breed. Op dit moment gaf ik de beste man een hand om hem nog een goed vervolg te wensen, hij accepteerde mijn hand maar antwoorden anders dan verwacht... Namelijk we mochten hem niet passeren want de beste man was vroeg opgestaan zodat ze wat vooraan konden lopen.. nu had ik inderdaad het idee dat ik heerlijk uitgeslapen had en hij volkomen gelijk had, of zou een grapje maken..

Maargoed we konden er niet langs waardoor de polonaise een stuk eerder plaatsvond dan tijdens carnaval in februari, heb ik in iedergeval daarvoor cast geoefend! Maargoed na een paar minuten werd het vervelend en was er een breder stuk en dachten we onze kans te zien, helaas daar kwam de wandelstok naar de zijkant die ons passeerde.. na wat opmerkingen van hem over al Capone en dat je in het leven veel kunt bereiken met een geweer maar nog meer met een geweer en een glimlach vonden we het welletjes. Het volgende wat bredere stuk werd hoe dan ook ons stuk en met een lichte duw maakte we onze weg vrij. Het vervolg stuk hadden we vrij pad en konden we in hoog tempo verder richting de "gringo killer" 50 stijle en smalle traptreden. Gelukkig zijn wij geen gringos en was ook dit opstakel zo gepiept! Volgende richtpunt de zonnentempel het echte begin van het grote geheel Machu Picchu. Hier arriveerden we na een totale wandeling van 45 min om 6.15. de verwachte aankomst hier was dus om 7.00 trek hier de onverwachte polonaise vanaf en je zou haast een record hebben! Vanaf hier kon je het "dorp" al redelijk goed zien maar ook genieten van een heerlijk uitzicht!

Na wat prachtige foto's gemaakt te hebben door naar de echte poorten van Machu Picchu om ook daar vervolgens in te gaan.vanaf het moment dat wij Mapi bereikten begonnen de wolken echter op te komen! Gelukkig hadden wij vanaf de zonnentempel een goed zicht gehad. Doordat er een flinke bewolking was hebben we onze droomfoto bij aankomst nog niet kunnen maken, dus eerst maar aan de rondleiding door Mapi beginnen om aan het einde een nieuwe poging te wagen! Ondertussen had ik mijn paspoortstempel al wel binnen!

Na een klein kwartier kwam de "officiële" finishlijn van de Inca trail in zicht namelijk de poort tot het woongedeelte van de Inca's!

Uiteindelijk hebben we zo'n 2 uur door Mapi gelopen. En de verschillende facetten gezien zoals de temple of the condor, de huizen en het agrarische deel!

Aan het eind van onze tour nog steeds een flinke bewolking dus eerst maar een hapje eten en drinken, iets waar we wel aan toe waren en aangezien onze trein vanuit Aqua calientes (dorpje bij Mapi) pas in de avond vertrok hadden we meer dan voldoende tijd! Na een uurtje in het restaurantje gezeten te hebben met goed zicht op de bewolking zijn we na een uurtje (waarin wederom veel gekaart is) terug naar de fotospot. En ja hier kwam het zicht dan eindelijk zoals je het wil hebben opgeklaard maar toch ook nog een wolkje! Hier hebben we uiteindelijk dan ook onze "droom"foto kunnen maken!

Na het fotomoment op naar Aqua Calientes voor de lunch en afscheid van onze gids! Na een middagje in het restaurant te hebben verbleven door de ondertussen aanwezige hevige regenval op naar het treinstation om terug te keren naar Cusco. Gelukkig hadden we een tafel in de trein en konden we nog een aantal laatste potjes kaarten! Rond een uur of 22.00 waren we weer terug in Cusco en was de tocht dan echt ten einde! Maar wel echt een onvergetelijke tocht waarvoor ik mijn reisgenoten Guillaume, Wytse, Anke, de gids Ronny en de porters voor wil bedanken! Mede dankzij hun was dit een geweldige ervaring!

Bij thuiskomst te bed om de volgende dag voor te bereiden op mijn trip naar Bolivia welke niet helemaal vlekkeloos is verlopen. Maar daarover meer in mijn volgende verhaal!

Hopelijk hebben jullie van dit verhaal net zoveel genoten als ik van deze trip heb genoten!

Cusco wat een stad

Cusco wat een stad

Hier ben ik weer wederom later dan gepland met mijn blog, ik merk wel dat ik beter presteer onder de stress van een harde deadline en die kennen ze hier dus totaal niet. Daarnaast heb ik mezelf ook weer volledig teruggevonden in deze stad en bruis ik van de energie en de activiteiten.

Deze blog gaat er dan ook iets anders uitzien dan de andere simpelweg qua opbouw welke per onderdeel gaat in plaats dag voor dag. Om te beginnen school en mijn gastgezin.

De talenschool
Eenmaal op school aangekomen kwam ik in een open klimaat terecht waarin ik direct in de "groep" zover die bestond werd opgenomen. Wat een heerlijk gevoel. Alleen jammer dat ik de eerste week als enige van de gehele school les had in de middag en het van activiteiten dus niet echt kwam. Ik heb ook direct aangegeven dat ik dit niet zo prettig vond en dit de volgende week graag anders zou zien. Zo gezegd zo gedaan de 2e week ochtendklassen! Wat blijkt was er dus al een Nederlandse jongen hier op school en arriveerde er in mijn 2e week nog een Nederlander! Wat een feest om weer af en toe Nederlands te praten, was t al bijna verkeerd.... Aangezien ik nu ook in de ochtend les had ontstond er ruimte om in de middag wat activiteiten te ondernemen. Zoals een balletje trappen. Op woensdag met de mensen van het ziekenhuis waar school een project heeft lopen en op donderdag met de man van de toeristenifo op school! En dan zie/voel je wel dat de manier van spelen hier toch net wat anders is. En dat hoogte ook wel een belangrijke factor is in resultaat. De donderdag vrij sterke tegenstanders en 2 uur lang voetballen.. ofja het eerste half uur ging nog en daarna alleen maar met de tong op de schoenen. Al met al met de klasgenoten een leuke groep opgebouwd waarmee we regelmatig wat gaan doen.

Gastgezin
Wat eigenlijk nauwelijks een gastgezin te noemen is, want de eerste week zat ik alleen met een wat oudere vrouw ik schat een jaar of 70. Maar wat een lieverd zo zorgzaam en aandacht hebbend. Het enige kleine nadeel, ze spreekt geen woord Engels. Gelukkig kan ik me al behoorlijk redden in het Spaans al is dat grammaticaal en qua vocabulaire niet altijd correct. Maar die situaties herken ik meteen want ze zit er bovenop en dan sluit ze af met "het is om je te helpen". Vanaf de 2e week is er een wat oudere man in huis gekomen. Deze is nog net wat zorgzamer wat de sfeer alleen maar ten goede komt. Zo hebben we een aantal avonden nog Rummikub zitten spelen wat een hele uitdaging was,zowel door het Spaans als de regels die wat afwijken.. Een van mijn laatste dagen heb ik tenslotte nog besloten om een wortelstamp te maken (wat voor mij ook een primeur was) maar welke zeer goed geslaagd is moet ik zeggen. Al miste ik de gehaktbal wel.. maar dat is iets voor in Nederland.

Eten
Dit is zo goed hier maar zoveel de eerste dagen werd ik verwend met pasta, eindelijk klaar met die rijst dacht ik. Helaas alleen de eerste dagen daarna weer over op rijst of drooggekookte aardappelen zonder jus of iets dergelijks. Wat een feest. Maar gelukkig kreeg ik meer dan voldoende te eten en waren de soepen zeer variabel en vullend. Daarnaast vaak maïs met een stukje kaas wat toch ook best wel lekker is! Al met al mag ik niet klagen met mijn gastgezin en vind ik het jammer dat ik ze ga verlaten. Maar hiervoor komt natuurlijk een nieuwe ervaring voor terug in Bolivia.

Rainbow mountain (montaña colores)
Eigenlijk zegt de naam het allemaal, dus ik laat een deel van de introductie gaan, zeker ook omdat de foto's voor zich spreken. Met een groep van 30 man, voor mij is dit veel te groot omdat je eigenlijk niet echt in contact komt met iemand en zeker geen "intieme groep" krijgt zoals ik die in Quito op Cotopaxi en Quilotoa wel heb mogen ervaren. Maar goed na een wandeling vanzo'n 5km en van 4200m naar 5000m gestegen te zijn het prachtige uitzicht op de rainbow mountain. Al doet mountain hier tekort want de gehele vallei waar je in keek had prachtige kleuren. Ik moet ook nog even melden dat ik zeer gelukkig ben geweest tot nu toe met het weer op deze trips, aangezien het elke keer stralend weer geweest is. Zoals ik ook begrepen heb lag de week daarvoor sneeuw op de rainbow mountain, welke dan dus letterlijk kleurloos wordt... Maar zoals gezegd hier en andere blogs de foto's zeggen vaak meer dus bij deze.

Lago Humantay
Het volgende weekend ben ik naar Lago Humantay geweest, wat onderdeel uitmaakt van de Salkantay trek naar Machu Picchu (Mapi). Lago Humantay is het hoogst gelegen meer in de regio van Mapi (als ik me niet vergis). Dit meer ligt opzo'n 4300m hoogte waar ook weer een flinke bike voorafgaat. Nadat ik in een ochtend om 4.30 op locatie stond te wachten voor de bus richting het meer kwam de tranguilo weer flink naar voren. De bus had namelijk een uurtje vertraging, gelukkig was Henry (Toeristeninfo van de talenschool) mijn metgezel om op de bus te wachten die na een uur toch maar besloot even te bellen. 10 minuten later was mijn bus er dan eindelijk en konden we beginnen aan een busrit van 2 uur tot aan het ontbijt en jawel ook hier was ikniet helemaal fit, maar gelukkig niet ziek. Na het ontbijt dus maar langs de chauffeur zittend verder bergop naar het startpunt van de hike. Het startpunt ligt opzo'n 3400m (ook hier als ik me niet vergis) na een hike vanzo'n 2 uur aangekomen bij het meer met een uitzicht wat ik nooit meer zal vergeten....

Tijdens de tocht was t al behoorlijk bewolkt/mistig maar ik had goede hoop dat het bij het meer anders zou zijn maar helaas. Na wat rondgelopen te hebben bij het meer begon het gelukkig wat op te klaren waarna het volgende zicht ontstond. En oja de foto's zijn onbewerkt!

Na dit prachtige uitzicht weer op de weg terug naar cusco, genietende van het uitzicht in de bergen en de wegen zoals ze hier hun eigen pracht hebben. Om me vervolgens volledig voor te gaan bereiden op mijn kersttrip naar Mapi! Maar deze blog volgt wat later! Aangezet ditzo'n aparte trip was dat ik hem apart wil houden!

Sorry voor de nodige vertraging van de blogs maar uiteindelijk komen ze er wel!

Verder hoop ik dat iedereen een goede jaarwisseling heeft gehad en zien we elkaar snel weer! Ik ben ten slotte alweer over 23 dagen terug!

A Feliz nueve año y hasta luego!

2 weken in een blog

2 weken in een blog!

Hier ben ik weer met een nieuwe wekelijkse update van mijn avontuur in Zuid-Amerika welke zich gaat beperken tot Ecuador, Peru en Bolivia. Hier ga ik het later wat uitgebreider over hebben maar ik zal deze week met het begin beginnen. Aangezien ik vorige keer ben geëindigd met de mededeling dat ik "morgen naar het natuurpark Cajas ga" zal ik dan ook maar daarmee beginnen! Is voor jullie wel zo makkelijk denk ik zo!

Cajas een groot natuurreservaat tussen de economische hoofdstad van Ecuador Guayaquil en de stad waar ik maandag verbleef Cuenca. Dit reservaat dat zich kenmerkt door de vele bergen en meren is ideaal voor een mooie wandeling/beklimming. Samen met Tijs, een jongen uit Hoorn die in hetzelfde hostel verblijft een dag op pad om flink af/veel te zien! Na een busrit van een goed 1,5 uur zijn we bij het reservaat aangekomen. Nadat daar onze paspoorten gecontroleerd zijn, gegevens ingevoerd etc. Was het tijd om een van de 8 routes te gaan lopen. Aangezien het al zo'n 11 uur was besloten we een route te nemen die zo'n 4 uur in beslag zou nemen zodat we rond 15 uur zouden terugkeren en een eventuele uitloop hadden. Eenmaal de route gekozen het park in, misschien wel typisch maar na 10 minuten waren we al totaal van de route af.... Geen paaltje te bekennen maar ook niet echt een duidelijk pad meer... Beetje jammer maar oké we redden ons wel en met de gedownloade kaart op google maps waar de paden op aangegeven stonden verder wandelend. Door deze eigen route kom je natuurlijk wel op wat andere plaatsen maar is de route waarschijnlijk niet veel makkelijker.

Na onze wandeling afgesloten te hebben richting de bushalte om terug naar het hostel te gaan! Om me vervolgens klaar te maken om te vertrekken naar Peru de volgende dag. Echter was dit nog wel een klein pijnpuntje in het vervolg van mijn reis. Dit omdat er op het internet nogal wat cowboyverhalen rondgaan van een aantal jaren geleden, maar er eigenlijk geen recente verhalen te vinden zijn.

Even een voorbeeld
Je pakt de bus in Ecuador welke je "rechtstreeks" naar Peru brengt. Echter het laatste dorpje aan de grens wordt je geacht uit te stappen, een taxi te nemen naar het uitcheckpunt van het land Ecuador, om vervolgens een paar honderd meter door niemandsland te lopen. Hierna kom je aan bij de Peruaanse grens waar je je visum en dergelijke krijgt. Vanaf dit punt pak j een taxi naar het dichtstbijzijnde dorp waar de bus op je staat te wachten met hopelijk je bagage nog steeds aan boord..... Niet echt mijn ding dus!

Gelukkig kwamen we bij de bushalte op de weg terug naar Cajas 2 Duitsers tegen. Na hier een tijdje mee gesproken te hebben bleek dat zij diezelfde avond naar Mancora vertrokken. Mancora is een kustplaats in het noorden van Peru zo'n 5 uur rijden met de bus. Hiermee zag ik mijn kans schoon en heb ik mijzelf uitgenodigd om met hun die richting in te gaan. Zo gezegd zo gedaan dus een dag eerder dan gepland vertrok ik naar Peru, om niet alleen verlaten bij de grens aan te komen. Na een goede 3 uur rijden die nacht kwamen we rond 01.00 aan bij de grens, wat blijkt hier kunnen ze ook moderniseren en zat de Ecuadoriaanse ambassade in dezelfde ruimte als de Peruaanse. Echter hadden ze van iedere ambassade 2 desks, opzich nog geen probleem al moet ik zeggen dat het "uitstempelen" door de Ecuadoriaanse zijde wel erg lang duurde terwijl het verwelkomen en ontvangen van mijn toeristenvisum een stuk sneller ging. Maar zoals gezegd 2 desks van ieder hoeft geen probleem te zijn, echter waren wij de 5e bus die aankwam dusja. De uiteindelijke tijd die we vanaf aankomst tot vertrek hebben doorgebracht voor een 2tal stempels bedroeg 4 uur. Zonder een fatsoenlijke plek om te zitten wat eten of drinken te krijgen of noem het maar op.

Gelukkig had ik mijn noodrantsoen bij zoals elke busrit hier waar ik minimaal 2 dagen op zou kunnen teren. Vervolgens nog 2 uur rijden om om 7 uur in de ochtend in Mancora te arriveren. Bij de uitstaphalte van de bus stonden ons vervolgens een tiental tuktuks ons op te wachten hopende ons naar de eindbestemming te brengen. Een eindbestemming, iets wat de Duitsers mij in de bus vanuit cajas naar Cuenca verteld hadden nog niet geregeld te hebben. Aangezien ik me bij hen aan zou sluiten had ik dit ook niet gedaan. Achteraf een grote fout want daar waar ik vooraf alles regelde was er nu dus niks geregeld en bij het uitstappen in mancora vertelde ze mij dat ze nog last minute een hostel hadden geboekt. Daar stond ik dan met mijn spullen alleen in mancora, wat uiteindelijk de druppel voor mij was die de emmer deed overlopen en een groot besluit teweeg heeft gebracht.

Ik heb namelijk besloten dat ik z.s.m. (na mijn taalcursussen) naar huis kom, wat eind Januari is. Ik heb dit vooral besloten omdat het alleen zijn mij zwaarder valt dan ik had verwacht. Ik was van mening dat ik daar juist weinig moeite mee zou hebben maar eigenlijk begon dit de eerste week in Quito al aan mij te knagen. Dit komt door de "verkeerde" week waarin ik aankwam en zoals in de blog verteld nationale feestdagen, waarbij iedereen van de talenschool of uit Quito gevlogen was naar het strand of de Amazone. Hierdoor begon ik de eerste week al slecht wat groot verschil had kunnen maken. Maar laten we zeggen dat dat de pech is van de grote gok die ik genomen heb. De echte struggling kwam vanaf het moment dat het reizen begon, hieruit bleek dat ik het niet fijn vond om steeds naar een nieuwe locatie te gaan, me daar te settelen voor een paar dagen om vervolgens weer opnieuw beginnen ergens anders. Hierin merkte ik dat toch toch wel een redelijke vorm van autisme ontwikkeld heb en van bepaalde zekerheden houd, wanneer deze zekerheden wijzigen heb ik toch iemand nodig die me daarin meesleept ofzo om het allemaal sneller op te pakken. Dus het reizen zal ik zeker niet achter me laten alleen zal ik dit niet meer alleen gaan doen. Want ik heb gewoon prima dagen gehad met de dagtrips waar ik mensen heb leren kennen maar mijn "autisme" zit me in de weg.

Met dit besluit heb ik contact gezocht met travel active om te kijken of ik mijn taalcursus in Sucre een week kon vervroegen. Om de overbrugging tussen Cusco en Sucre te verkleinen. Dit is heel soepel verlopen en heb ik dankzij Melissa mijn cursus een kleine week eerder. Met wat aanpassingsvermogen i.v.m. oud/nieuwjaar. Mijn nieuwe cursus start dan ook op donderdag 4 januari en zal ik de zaterdagen mijn eerste 3 lesdagen van Sucre inhalen. Ik ben tevens ook al op 29 december welkom in mijn gastgezin zodat ik met oud en nieuw ook niet alleen ergens in een hostel zit. Over kerst maak ik me niet zo'n zorgen. Ik kan hierover namelijk vertellen dat ik 23 december start met mijn Mapi (Machu Picchu) tour, de incatrail van vierdagen! 26 december ben ik dan bij de ruïnes van Mapi.
Maar terugkomend op mijn eerdere terugkomst. Op dinsdag 23 januari ben ik weer terug in Nederland en zal ik volgens de planning rond 15.30 Nederlandse tijd landen op Schiphol.

Dan weer terug naar Mancora waar ik eigenlijk vrij weinig gezien of gedaan heb als flink tijd besteed aan de telefoon met thuis, een wandeling over het strand gemaakt heb en verder flink geslapen.

Om de volgende dag direct weer te vertrekken naar Lima om daar vervolgens een week te blijven. Dit om bovengenoemde knelpunt van autisme in te perken. De rit van Mancora naar Lima heb ik ook per bus gedaan via Cruz del Sur en betrof een tocht van 20 uur. De bustrip hier is trouwens iets anders dan een Europa want een echte tussentijdse stop kennen ze niet echt. Gelukkig had ik de VIP plaats geboekt voor 50 dollar waardoor ik wat meer beenruimte had en mijn stoel wat beter achterover kon gooien. Na een verder prima busreis waarbij ik vooral prima geslapen heb en van wat "eten" werd voorzien kwam ik de volgende middag aan in Lima de hoofdstad van Peru. Een pijnlijke aankomst want de taxichauffeur die me naar het hostel bracht begon meteen over WK voetbal toen ik de vraag had beantwoord waar ik vandaan kwam.

De Peruanen denken op dit moment aan bijna niks anders namelijk. Aangezien ze na 36 jaar zonder deelname aan het WK dit jaar weer geplaatst zijn voor het eindtoernooi. Iets wat ik van vele al vaak heb moeten aanhoren dat wij ontbreken... En ja wat zeg je dan hè als voetbalfanaat. Op dit moment steek ik de harten maar van de Peruanen door te zeggen dat ik dit jaar Peru zal aanmoedigen. En ik moet zeggen dat zo'n shirtje nog niet zo heel lelijk is! Misschien toch nog maar is goed overwegen die een aan te schaffen, al is de grootste maat die ze hier in kleding hebben over het algemeen 3 maten te klein heb ik het gevoel. Zo ben ik al even aan het kijken voor slippers, die ik vergeten ben maar tot nu toe geen succes een maatje 45 is hier niet heel gebruikelijk..

Na aankomst bij het hostel ga je toch eerst de ruimtes/faciliteiten daar bekijken. En ik mag zeggen dat deze zeer prima waren. Ik had warm water in de douche, iets wat ik in mancora niet had! De keuken zag er prima uit, ja ik kook hier ook gewoon ondanks dat restaurantjes over het algemeen niet heel duur zijn blijft koken toch goedkoper over de lange termijn. En ik had een prima Wifi-Verbinding! Dan heb je tenslotte nog je kamer- en hostelgenoten, kort maar krachtig waren deze de eerste dagen heel erg matig. Iets wat ik toch anders had verwacht/gehoopt... Het merendeel stelde zichzelf niet voor, laat staan het aanknopen van een gesprek.. daarnaast was het merendeel ook per 2 in het hostel dusja die hebben al wat minder behoefte aan nieuwelingen natuurlijk.. Ook hier waren mijn eerste dagen dan ook redelijk eenzaam, misschien ook wel een beetje mijn eigen schuld aangezien ik nog in mijn dip zat. Tot zondagavond toen Stefanie het hostel in de avond betrad, een 30jarige Oostenrijkse welke vanuit Colombia per vliegtuig in Lima was neergestreken. Stefanie was zeer spraakzaam en stond er voor open de volgende dag wat te gaan, het werd een free Walktour door het oudere stadsdeel van Lima. Deze tour duurde zo'n 2 uur waarna we met een aantal van de tour wat zijn gaan lunchen in het restaurant om vervolgens naar het strand te gaan en daar wat te verkennen samen met onze gids van diezelfde ochtend. Onze gids "dringde" zich wat op om mee te gaan, met het waarschijnlijke doel Stefanie wat beter te leren kennen. Wat ik in Ecuador zag met Carina zag ik hier met Stefanie. Een blonde schone in Zuid-Amerika krijgt veel voor elkaar, zeker als blijkt dat die ook nog een aardig woordje Spaans spreekt. Maar oké met onze gids op pad naar het strand wat achteraf ook wel wat prettig was aangezien we zelf geen enkel idee hadden hoe we daar moesten komen. Na een bezoekje aan het strand... Alleen maar keien.. op weg terug naar het hostel. Zodat we de volgende dag uitgerust terug konden om een surfklas te nemen.

Een surfklas, nu heb ik geen watervrees en vind ik het water over het algemeen een hele aangename plaats en staat mijn duikbrevet nog aardig hoog op mijn "bucketlist" maar surfen is weer heel wat anders.. Voor 70 soles konden we de hele dag gebruik maken van een surfplank en hadden we het eerste uur een les. Nu weet ik dat balans niet mijn sterkste punt is net zoals armkracht dus een hele dag surfen zou hem sowieso niet worden, tevens ook omdat Stefanie diezelfde avond weer zou vertrekken. Maar we gingen zien hoe lang we het vol zouden houden. Mijn doel was in iedergeval om 1x te staan op een golf! Uiteindelijk hebben we een 1 uur misschien 1,5 gepeddeld en ik was bekaf. Tussendoor 3 golven geprobeerd om te staan en met succes want de 2e poging had ik een goede lange golf te pakken waarbij ik het de laatste 10 seconden voor elkaar kreeg om op mijn plank te staan! Missie geslaagd gelukkig. Verder was het zeer zwaar en frustrerend want telkens als ik probeerde te staan schoof mijn rechterbeen weg en ging ik weer volle bak op mijn plaat met een hoop zout water in mijn longen tot gevolg. Maar uiteindelijk hebben we plezier gehad. Even nog voor jullie beeldvorming van de kosten hier. 1 euro is zo'n 3,88 sol(es) (Peruaanse munteenheid) tijdens mijn verblijf tel ik voor het gemak maar met 4. Nu kan ik aardig hoofdrekenen maar delen door 4 of 3.88 scheelt een hoop.

Ondertussen is het woensdag en heb ik besloten dat ik per bus naar Cusco zou gaan waar ik vrijdag in mijn nieuwe gastgezin verwacht werd. In eerste instantie was de bedoeling dit per vliegtuig te doen maar toen ik de prijzen zag schrok ik hier behoorlijk van, 115 dollar voor een vlucht van 2 uur. Simpelweg omdat ik geen Peruaan ben zou ik het dubbele moeten betalen dan de lokale bevolking... Mocht er iemand thuis zijn in de rechten/discriminatie en hier een winnende zaak van zou kunnen maken, graag gedaan voor het advies en zie de vergoeding wel verschijnen! Dus de bus, een rit van 22 uur voor 45 dollar. Wetende dat deze donderdagavond zou vertrekken heb ik woensdag het merendeel van mijn spullen gewassen en ingepakt. Mijn ticket geregeld en nog een kleine wandeling gemaakt door Lima. Donderdag om 17.30 met de bus vertrokken naar Cusco waarbij ik vanaf Lima (hoogte vrijwel zeeniveau, zie foto van het strand) naar zo'n 3400m hoogte in het Andesgebergte. De busrit van 20 uur Mancora->Lima was geen probleem geweest maar deze rit was uiteindelijk echt een hel... Ik ben altijd wat vatbaar geweest om wagenziek te worden, je raad het al.. zo ook de rit naar Cusco. Vanaf het moment dat we het Andesgebergte in reden (rond een uurtje of 3 snachts denk ik) werd ik wagenziek.. het eerste deel van de rit is nog lekker langs de kust over het algemeen rechte wegen. Vanaf de Andes begonnen de kronkelwegen en aangezien de gordijnen gesloten zijn in de bus snachts ook geen diepgang in mijn zicht.. uiteindelijk zo'n 10 uur ziek geweest en meerdere malen een sprint moeten trekken! Ja eet smakelijk :) de bus was net een schip dat in een storm verzeild was geraakt, althans zo voelde het voor mij... En ja ook zeeziek is mij niet vreemd helaas na een haaienvis avontuur in Lanzarote... Uiteindelijk vrijdag toch aangekomen in Cusco al was ik paar kilo lichter ;) en te voet verder naar mijn nieuwe gastgezin. Een uitdagende wandeling want huisnummers zijn niet heel duidelijk hier.. uiteindelijk mijn huis gevonden na het 3x voorbij te zijn gelopen. Met een tas van 25kilo mijn dagelijkse sport ook weer gehad. Vandaag zaterdag een dagje in het huis gebleven om gewend te raken aan mijn nieuwe huis maar vooral de hoogte.

Over mijn gastgezin en de stad vertel ik volgende keer wat meer.ik weet dat dit weer een heel boekwerk was, maar bedenk ook dat het om 2 weken gaat! Ik ga proberen het weer netjes wekelijks te doen maar ik beloof niks!

Tot de volgende en ik zie de vragen/opmerkingen wel weer tegemoet!

Laatste dagen Quito

Nadat mijn vorige blog redelijk laat in de week geüpload is volgt deze redelijk snel. Echter wil ik in het ritme proberen te blijven om aan het eind van de week mijn blog te uploaden om het zo voor jullie zo gestructureerd mogelijk te houden!

Wederom bedankt voor alle reacties op de vorige blog en vooral voor de complimenten die ik steeds krijg voor zowel het schrijven als de foto's! Toch zou ik ook nog steeds graag wat verbeterpunten horen want ik weet dat ze er zijn alleen heb ik ze nog niet echt gekregen helaas! Jullie mogen er ten slotte ook wel wat voor doen toch?

Daarnaast ben ik wederom blij met de vragen die gesteld zijn! Al zijn het er niet veel! Maar blijf dit ook vooral doen want zo kan ik jullie nog beter meenemen in mijn reis! Om te beginnen ga ik de gestelde vragen dan ook eerst beantwoorden en daarna verder naar mijn week!

Hoe gaat het bij je gastgezin en hoe zijn de leefomstandigheden ?
In het begin was het heel erg wennen in het gastgezin, dit komt met name omdat je zelf de taal niet spreekt en het gezin weinig Engels. Gedurende mijn verblijf daar is dit verbeterd! Daarnaast woonde er een Duits meisje in het gastgezin dat af en toe als tolk kon dienen. Verder waren de mensen heel erg maar wel heel erg op zichzelf. Zo hadden ze voor iedereen een tv op de slaapkamer maar geen tv in de woonkamer. De woonkamer was dan ook meer een punt voor decoratie en zat iedereen "wanneer thuis" meer op zijn eigen slaapkamer. Achteraf vind ik dat wel heel jammer omdat ik dan toch wel graag wat mensen om mee heen heb om een praatje te maken of een spelletje te spelen. Dus wie weet is dit in het volgende gastgezin beter.

Kan ik me verstaanbaar maken of is het een heel ander dialect?
Op dit moment kan ik me redelijk verstaanbaar maken. Echter is het wel zo (wat ze me verteld) hebben dat ook hier een behoorlijk verschil is in dialecten van landen en plaatsen. Dus dit wordt nog wel een uitdaging! Zo is de Spaanse taal ook wat anders dan het Zuid-Amerikaanse Spaans. Hier wordt de vorm "nosotros" wat staat voor "jullie" niet gebruikt. Dus aan die vorm moet ik de docenten op school nog wel is herinneren aangezien ik de taal wel volledig wil leren.

Dit waren de vragen van jullie alweer, zoals gezegd "het is niet veel, maar het komt uit een goed hart" dan nu weer naar mijn reisverhalen van afgelopen week!

Maandag uiteraard weer een dagje op school waar ik toch wel redelijk vermoeid aanwezig was vanwege de biertjes na het fenomenale weekend en de geweldige mensen die ik dat weekend ontmoet heb! Maar toch zat ik opgewekt te wachten op het moment waarop de nieuwe klasindeling bekend werd gemaakt. Want ja mijn leraar van de week ervoor was nou niet bepaald mijn beste leraar ooit! Uiteindelijk werd ik gekoppeld aan 1 van de 2 mannelijke docenten. Over deze leraar had ik nog niet heel veel gehoord maar als ik hem in de school zag in de weken daarvoor kreeg ik wel een goed gevoel bij hem. Zeker ook omdat het een wat jongere docent is, dus ik hoopte ook op wat Engelse kennis. En ik kan zeggen dat ik behoorlijk tevreden ben over deze docent waar ik echt het gevoel bij had dat hij alle tijd en ruimte voor je had en op een simpele maar effectieve manier de stof uitlegde. Een eerste goede lesdag dus, daarnaast werd er aangekondigd dat er op woensdag een kaarttoernooi zou zijn op school met een typisch Ecuadoriaans spel. Dus ik had ook meteen iets om naar uit te kijken, want ja spelletjes sla ik niet zomaar over. En nu was het zo dat ik dit spel al geleerd had van een kleinzoon van het gastgezin dus ik had ook al wel wat vertrouwen! Verder valt er over de eerste dagen niet zoveel te vertellen dus een klein sprongetje naar woensdag naar het kaarttoernooi. De bedoeling van de talenschool was om met alle studenten, docenten en facilitaire staf een toernooi te houden. Wat uit zou kunnen ken op zo'n 30/40 personen. De talenschool telt namelijk al zo'n 20 studenten. Tot een grote verrassing waren er in totaal 8 personen waaronder ik.. niet zo'n groot succes dus helaas. Maarja aangezien je het spel met 2 of 4 personen speelt kwam dit wel goed uit. Het spel heet trouwens Cuarenta (voor de niet Spaanstalige onder ons dit is 40 ;) ) wat ook het doel is van het spel om 40 punten te halen. Dus zo begonnen we met 4 teams van 2 aan het toernooi. Ik laat het aan jullie over om te raden wie het toernooi won ;)! Na het toernooi naar huis om te eten en nog wat te studeren want ja dat moet ook gewoon gebeuren hè...

Donderdag in de ochtend mijn lessen gevolgd om vervolgens met wat mensen van de talenschool en het afgelopen weekend naar Mitad del Mundo te gaan. Het epicentrum van de wereld wat ten noorden van Quito ligt! Echter heb je hier 2 keuzes, het echte mitad del Mundo of de "gringo" mitad del Mundo. Wij zijn naar de fake one geweest maar het grote monument en dergelijke staan. Het echte centrum van de wereld ligt namelijk 200m verder de bergen in waar we uiteindelijk geen tijd meer voor hebben gehad. Om het monument stonden wat museums, restaurantjes en dergelijke. Hier zijn we uitgebreid doorheen gewandeld om af te sluiten met het monument en het uitzicht vanaf het monument. Voor het merendeel hiervan verwijs ik jullie naar de foto's! Wel wil ik jullie nog meegeven dat chocolade van 100% cacao dus totaal niet lekker is en je echt niet hoeft te proberen. Mocht je het toch doen, je bent gewaarschuwd! Vervolgens na het toeristische uitstapjes terug naar het centrum van Quito om een hapje met zijn allen te eten! Het was tenslotte mijn echte laatste avond in Quito. Na een geslaagde dag op weg naar huis waar de taxichauffeur me nog voor 2$ probeerde op te lichten. Helaas voor hem is dat niet gelukt.

Vrijdag mijn laatste dag in Quito en op de talenschool. Voorafgegaan door mijn gewone les de start van mijn examen. Waar ik donderdag dus totaal niet voor gestudeerd had en ik dus best wel tegenopzag omdat we zo'n miljoen onregelmatige werkwoorden hebben behandeld... Maar goed een studie op eigen verantwoordelijkheid en uiteindelijk, zoals bij elke studie, naai je alleen jezelf daarmee. Tevens had school nog een kookactiviteit ingelast op woensdag voor vrijdag, gek genoeg waren alle studenten hier wel voor te porren. Na de heerlijke maaltijd het examen doorgenomen en kreeg ik een 75% score terug. Voor een examen dat ongeveer even lang was en waar ik ongeveer net zo veel fouten had gemaakt. Toch zit er 20$ verschil in het resultaat van deze en vorige week. Al was deze dan ook wat meer realistisch! Uiteindelijk wederom tevreden met mijn resultaat. Tot slot de uitreiking van mijn certificaat waarbij mijn niveau bekend werd gemaakt. Mijn docent heeft me op niveau A2 geschaald. Nu zegt dit jullie zo niet zo veel, maar de schaling is als volgt: beginner A1, A2, B1, B2, C1, C2 Expert. Ikzelf heb wel het idee dat ik verbeterd ben in mijn Spaans, mag ook wel natuurlijk, maar ik weet niet wat de eisen zijn voor een hoger niveau. Dat zou ik nog is terug moeten kijken of ik het zelf met mijn huidige schaling eens ben of dat het te hoog is naar mijn idee. In iedergeval ben ik er voor nu heel tevreden mee!

Na de uitreiking op weg naar huis om mijn laatste spullen in te pakken, ik ben namelijk vrijdagnacht met de bus naar Cuenca vertrokken. Waar ik tot(en met) dinsdag verblijft na een lange rit van 10 uur, met 1 stop en geen beenruimte kwam ik zaterdagochtend om 6.00 aan in Cuenca waarna ik de taxi van de busterminal naar het hostel heb genomen. Wat letterlijk 5 min was maarja je gaat geen onnodige risico's lopen. Vervolgens in de middag wat de stad in geweest om te genieten van haar schoonheid in gebouwen. Vandaag (zondag) heel even op pad geweest maar voelde ik me niet zo fit dus heel rustig aan gedaan. S Avonds diner met zijn allen in het hostel gehad om vervolgens naar bed te gaan en dit verhaal te eindigen. Morgen naar het natuurreservaat Cajas maar daar horen jullie volgende week over!

Hopelijk hebben jullie hier weer van genoten! En evt vragen/opmerkingen/verbeterpunten zijn welkom!

Na regen komt zonneschijn

Nou daar ben ik weer, het heeft iets langer geduurd dan de vorige keer maar dat mag de pret niet drukken! Om te beginnen vind ik het leuk om de vragen/opmerkingen van jullie door te nemen! Dus mochten jullie er nog meer hebben stel ze gerust en dan probeer ik ze in mijn volgende blog mee te nemen!

Wat eet je gewoonlijk ?
Mijn ontbijt is standaard een vers stuk fruit wat dagelijks verschillend is, naast het verse fruit eet ik 2 geroosterde boterhammen met jam/boter een flinke kop thee en af en toe een gebakken ei! Een prima ontbijt om de dag mee te starten. Lunch heb ik eigenlijk niet echt (niet een hele goede gewoonte) maar meestal zorg ik dat ik een wat zoutere snack neem om ervoor te zorgen dat ik in iedergeval voldoende vocht vasthouden! Ik heb ook standaard 1 liter water bij me op school die eigenlijk gedurende de les al leeg is!
Als avondeten heb ik eigenlijk elke avond rijst met wat groenten en een stuk vlees. Ik eet zo veel mogelijk bij mijn gastgezin aangezien dat een redelijk prijzig verblijf is en het avondeten daarbij inbegrepen is. Ik blijf uiteindelijk toch een Nederlander hè ;)

Heb je de tijd na 13.00 uur nodig om het Spaans te leren of kun je andere dingen ondernemen.
Dit is afhankelijk, hoeveel huiswerk ik meekrijgen en hoe goed ik de stof uit de les opnemen. Ik merk aan mezelf dat oude problemen weer naar boven komen en dit heet vocabulaire... De grammatica is het probleem niet maar vocabulaire krijg ik moeilijk geleerd... Dus dat vergt veel zelfstudie..

Wat is de verwachtte duur van de taalcursus/ school?
Ik heb 3x een taalcursus geboekt van 3 weken. Deze cursussen volg ik in Quito, cusco en Sucre. 3 verschillende steden in 3 verschillende landen. Op vrijdag 1 december kom ik aan in cusco waarna maandag 4 december mijn cursus daar zal aanvangen tot en met vrijdag 22 december.
Hoe gaat het bij je gastgezin en hoe zijn de leefomstandigheden ?

Wat zijn een "jugo" en een "empanada"? We hebben het niet opgezocht.
Haha de Spaanse woorden zijn uiteraard op te zoeken. Een "jugo" is een vers vruchtensapje, waarbij je zelf de vruchten kan kiezen! Een empenada is een soort deeg met daarin vlees wat gefrituurd wordt. Want tja om nou dat frituurvet volledig te moeten missen is ook geen optie....

In zoverre de vragen, zoals gezegd, mocht je iets anders willen weten stel ze gerust en ik zal proberen alles zoveel en zo goed mogelijk te beantwoorden!

Dan nu weer terug naar mijn blog! Het lange weekend door de vakantie heb ik op zondag in alle rust afgesloten in combinatie met wat huiswerk. Dus niet heel veel spannends om ervoor te zorgen dat ik maandag weer fris en fruitig op school kon verschijnen. Zoals altijd was ik rond 8.20 op school en is het op maandag gebruikelijk dat de directrice een klein verhaaltje houdt. Tevens worden de nieuwe docenten bekend gemaakt! Het is namelijk gebruikelijk dat je elke week een andere docent hebt. Wat ik opzich wel jammer vind omdat mijn eerste docente heel prettig werkte, geduldig was en begreep wat de knelpunten waren en daarop probeerde in te spelen. Dus op hoop van zegen heb ik deze week weer zo'n docente. Helaas mocht het niet zo zijn en is het een lange week geweest. Deze docente sprak nauwelijks Engels, en leek wel een soort van boos als je bepaalde dingen niet begreep of de betekenis ervan niet wist.. dusja redelijk afzien.. uiteindelijk heb ik het tot vrijdag gered en stond mijn eerste examen op de planning. Elke vrijdag wordt je voortgang getest in de vorm van een examen. Dit examen gaat dan over de behandelde zaken van die week. Gelukkig was deze wel heel positief en had ik een 95% score! Welke hoger was geweest als ik simpelweg het werkwoord in het Spaans had geweten. Deze moest ik vervoegen en dat vervoegen is het probleem niet, ik wist alleen niet wat ik moest vervoegen... Maar toch met die 95% ben ik best wel tevreden!

Over de rest van de week valt verder niet zo veel te vertellen eigenlijk omdat ik best veel tijd besteed heb aan het studeren van vocabulaire al wil dat nog steeds niet echt lukken .. wel heb ik gedurende week mijn weekendplannen geregeld die jullie waarschijnlijk al wel via de sociale media voorbij hebben zien komen! Ik ga proberen te omschrijven hoe mijn weekend was al weet ik dat dat grotendeels onmogelijk is omdat het vooral een heel geweldig gevoel is! Maar toch een poging ;)

Om te beginnen met zaterdag, COTOPAXI ! Dit is een actieve vulkaan welke behoorlijk centraal ligt in Ecuador. De laatste "uitbarsting" van as is als ik het goed verstaan heb 5 jaar geleden geweest. Maar pin me niet vast op de feiten want ik ben er niet zeker van! Ik weet wel dat de top van de vulkaan op 5897m hoogte ligt.  We begonnen vroeg in de ochtend namelijk 7.00 verzamelen... Nou ben ik op miraculeuze wijze hier een ochtendmens aan het worden maar aan die vroegte moet ik toch nog steeds wennen. Met de bus naar onze ontbijtlocatie die een uurtje van het verzamelpunt lag, maar wat een locatie was dat zeg zulke mooie huisjes een uitzicht waar iemand uit de Alpen u tegen zegt buitengewoon schitterend! Na hier een heerlijk en stevig ontbijt gegeten te hebben door richting Cotopaxi. Met de bus naar 4200m hoogte waardoor de klim niet al te groot werd maar alsnog hartstikke gaaf. De weg er naartoe is ook wel benoemenswaardig overigens want wat een slechte weg en wat een respect voor de chauffeur van de bus dat hij ons daar op de top krijgt! Vanaf 4200m aan het klimmen gegaan naar het basecamp dat op 4864m ligt. Dit is een klik die je in het "losse zand" doet dus redelijk zwaar is. Hierdoor klim je een paar minuten waarna je weer genoodzaakt bent een paar minuten rust te pakken. In het basecamp wat op adem komen wat energie opdoen met een warme chocomel en de snacks die je bij hebt om vervolgens de keuze te maken om door te gaan naar het hoogst haalbare 5000m. De top is voor normale klimmers onmogelijk te bereiken vanwege de gletsjer. Na hier wat genoten te hebben van de eeuwige sneeuw en het uitzicht klaar om af te dalen naar de bus op 4200m. Ondertussen nog een sneeuwgevecht gehad met een Ecuadoriaans jongetje! Welke ik uiteraard gewonnen heb ;)
Het afdalen is normaal gesproken sneller dan het het klimmen maar in ons geval was dat niet het geval. Elke stap die we daalden werd het uitzicht op de top beter dus om de 5 stappen werd er gestopt om foto's te maken tot ergernis van onze reisleider. Maarja die wacht toch wel :) uiteindelijk bij de bus aangekomen een klein stuk met de bus gedaald en de slechtste wegdelen achter ons gelaten om vervolgens de fietsen van de bus te halen. De verdere daling is namelijk op een mountainbike! Wat ook echt een avontuur is, want fietsten is nou niet echt een probleem als je uit Nederland komt en mountainbiken heb ik ook wel is gedaan. Maar dit was toch wel weer een stapje moeilijker, vanwege de slechte weg en het afdalen wat soms behoorlijk stijl was. Trappen is dan ook niet nodig maar je bent eigenlijk constant aan het remmen. Helaas was er geen snelheidsmeter geïnstalleerd maar de 45km/h heb ik minimaal gehaald! Na de afdaling de fietsen weer op de bus en terug naar het hotel voor de lunch, wat in Nederland gelijk is aan een driegangen diner! Na dit heerlijke diner een uur in de bus terug naar Quito om moe maar voldaan thuis te komen! Hierna direct naar bed want zondag stond weer een mooie tour op het programma!

Zondag was het tijd om Quilotoa te bezoeken! Iets heel anders dan Cotopaxi maar op haar eigen manier net zo schitterend! Quilotoa is een groot meer in de krater van een vulkaan. Dit meer ligt 800m lager dan de top dus dit vergt een afdaling. Maar eerst de weg naar Quilotoa, om 7 uur was het weer verzamelen geblazen en ik wist dat er een aantal personen van de Cotopaxi tour weer paraat zouden zijn! Wat echt een fijn gevoel was want deze waren zo leuk om de Tour mee te volgen! Dit keer geen ontbijt maar rechtstreeks vertrekken naar de verschillende locaties! Te beginnen met een Cliff waar het uitzicht schitterend was! Dit uitzicht ontstond door de cliff waarbij je op de rand stond, het uitzicht van het gelijkvloerse in de verte om vervolgens de horizon af te sluiten met de bergen. Maar een foto beschrijft dit beter!

Vervolgens nog even op de foto met een lama en John (Engelsman die ik zaterdag heb leren kennen en echt een schitterend man is in zijn gedrag!) Om vervolgens door te gaan naar een lokale familie om te zien hoe die leven. Deze familie leeft wat hoger in de bergen en leven in huis samen met de dieren. Dit is een andere stijl dan een huisdier hebben in Nederland. Ook hiervoor verwijs ik jullie naar de foto's!

Hierna dan eindelijk naar Quilotoa! Zoals gezegd een krater van een vulkaan dat zich nu voordoet als een meer. Eerst boven aan de top genoten van het prachtige uitzicht om vervolgens af te dalen naar het meer.

 Een weg die is voorzien van los zand dus redelijk zwaar is om te lopen. Tevens wordt je gehinderd door de paarden die op en neer lopen om de wat luiere mensen te voorzien van hun tocht naar boven en beneden. Eenmaal bij het meer aangekomen tijd om 20 minuten te kajakken. Ook hier verwijs ik jullie naar de foto's om een beetje mee te kunnen krijgen hoe dat voelt. 

Vervolgens weer naar boven waarbij ik het geweldige idee had om een adventure aan te gaan. Ik dacht namelijk een shortcut te zien in plaats van de lange slingerende weg die normaliter gelopen wordt. Dus hup samen met John op adventure... De shortcut bleek geen shortcut... Want na de eerste heuvel bleken er nog 4 te zijn, uiteindelijk hebben we er net zo lang over gedaan dan de rest maar was onze route iets uitdagender! Maar het belangrijkste we hebben wel plezier gehad!

Tot zover mijn laatste week! Ik zal jullie de verhalen van deze week nog even besparen omdat ik me realiseer dat het toch wel een la g verhaal is! Ik hoop dat de foto's voldoende inzicht geven in mijn weekend en beter kunnen benadrukken hoe dit voelde en was!

Zoals aan het begin gezegd, mocht je vragen/tips of iets dergelijks hebben dan hoor ik dat graag! Ik hoop wederom dat jullie met veel plezier hebben gelezen! En ik zeg

ADIOS AMIGOS, HASTA LA VISTA 

First week at school

First week at school

Buenos dias todos!
Daar ben ik weer met een blog over mijn ervaringen gedurende de reis.
Ten eerste wil ik iedereen die mijn vorige blog gelezen/gereageerd heeft bedanken voor de tijd en moeite! Ik hoop dat het een beetje leuk)goed/begrijpelijk geschreven is zoniet dan hoor ik graag tips en tricks hiervoor (geldt ook voor deze blog overigens)! Want ik wil het jullie zoprettig mogelijk maken om mij te kunnen volgen!

Even voor jullie beeldvorming ik ben nog steeds in Quito de hoofdstad van Ecuador waar afgelopen maandagmijn taalcursus Spaans is begonnen.

De taalcursus
Nou zoals gezegd afgelopen maandaggestart met mijn cursus en ik denk dat dit nog vrij aardig ging. Natuurlijk bakte ik er helemaal niks van aangezien ik eigenlijk geen woord Spaans kende... Ofja na een dagje Madrid 2 jaar geleden waar de sleutelzin klonk "¡Hola, dos cerveza por favor!" Daar gelaten, sprak/spreek ik eigenlijk geen Spaans. Maar he elke uitdaging moet ergens beginnen dus daar gingen we dan..

De les start normaal gesproken om 8.30 maar aangezien het voor mij en 2 anderen de eerste keer op de talenschool was begonnen we met een kleine introductie video van maarliefst 25 minuten.. wat een feest! Maar goed het hoort erbij! Na de introductie film op naar het lokaal waar we de rest van de week onze lessen zouden hebben. Ik kwam terecht in een klas met een 29 jarige Zwitserse en een 57 jarige Nieuw-Zeelandse. Nadat we een pauze van een half uur om 10.30 hebben gehad eindigde de les om 13.00 (dit is het dagelijkse schoolritme). Aangezien het de eerste dag op school was heeft de talenschool de gewoonte om de nieuwe studenten op maandageen tour te geven door het oude stadscentrum van Quito! Het koloniale centrum! Nu had ik het geluk dat ik daar zondagop eigen initiatief heen ben geweest en de route eigenlijk achterste voren al gelopen had... Maar dan ook precies hetzelfde alleen dan zonder gids die me wat vertelde over de historie, de gebouwen etc.. naden rondje door dit mooie stadsdeel waar tevens de president van Ecuador gevestigd is hebben we afgesloten met een "jugo" en een "empanada". Om vervolgens huiswaarts te keren en te kunnen beginnen aan mijn huiswerk, want ja bij een cursus hoort huiswerk al is dat wel weer even wennen!

Dinsdag een nieuwe dag met om 8.30 de start van mijn taalcursus. Hier viel meteen wat op want voor zover ik me kan heugen waren we maandag met 3 nieuwe studenten gestart! Echter om 8.45 zaten er om 3 personen in het lokaal, mijn lerares van deze week (elke week krijg je een nieuwe docent) een van mijn medestudenten en ikzelf. De Nieuw-Zeelandse was na 1 dag afgehaakt. Wat ik heel eerlijk gezegd niet heel erg vond aangezien ze naar mijn mening een beetje over de top reageerde als ze het (niet) goed deed. En over de top ben ik niet zo van eerlijk gezegd maar dat hebben jullie waarschijnlijk al wel gemerkt! Dusja dinsdag nog met 2en over. Gedurende de les kwam ik erachter dat donderdag en vrijdag er geen lessen zouden plaatsvinden wegens een nationale feestdag of iets dergelijks en dat mijn overgebleven klasgenoot de les van woensdag niet bij zou wonen aangezien ze naar het strand ging voor 4 dagen. (Voor jullie beeldvorming Ecuador is in 3 zone's op te delen, de kust, het Andesgebergte (waar Quito in ligt) en de jungle (de amazone). Dus ik zag enerzijds de bui al hangen,anderzijds was ik daar ook wel blij mee maar op woensdag zou ik een privé les hebben :)

Woensdagdus mijn laatste schooldag van afgelopen week in de vorm van een privéles wat me goed bevallen is! Hopelijk heb ik dat volgende week ook omdat je toch een stuk sneller vooruit gaat wanneer je 1 op 1 les hebt ipv in een groep maar dat is even afwachten. Normaal gesproken is er op vrijdageen toetsmoment waarin je voortgang in de Spaanse taal wordt vastgesteld. Op basis van dit resultaat wordt je op maandagaan een nieuwe docent gekoppeld en de lessen op niveau gegeven. Dit toetsmoment heb ik nu niet gehad, daarom ben ik ook benieuwd wat de klasindeling gaat worden. Zeker ook omdat ik woensdagextra stof behandeld heb maar zeker ook omdat ik om extra stof gevraagd heb aangezien ik 4 dagen in de uitgestorven stad Quito zou blijven en geen weekendtrips gepland had staan of iets dergelijks. Dusja om extra huiswerk vroeg.. ik had nooit verwacht dat te doen maar het is nu toch echt gebeurd!

De lessen worden trouwens voor minimaal 90% in het Spaans gegeven! Een aantal leraren spreken wat Engels maar een aantal ook totaal niet. Dit is dus ook behoorlijk wennen maar vooral vermoeiend! Aangezien je constant zogefocused bent op wie er wat zegt en wat er gezegd wordt! Dit merk ik dan ook behoorlijk in mijn ritme! Daar waar ik in Nederland niet voor 22.00 in slaap kan komen kan ik dat hier al makkelijk voor 21.00.. waarschijnlijk trekt dit nog wel bij en is het de gewenningsfase!

De vrije dagen
Mijn eerste volle week en meteen een onverwacht lang weekend vrij wie wil dat nou niet? Nou ik, aangezien ik er pas zolaat vanaf wist heb ik er niks voor kunnen regelen en heb ik dus 4 dagen "alleen" in Quito doorgebracht. Wat in eerste niet zoerg lijkt want je bent in een grote stad maar eigenlijk heeft deze stad niet zoheel veel te bieden. Dus donderdagwas het begin van een langdurig weekend. Eigenlijk heb ik deze dagen een beetje hetzelfde doorgebracht namelijk:
- in de ochtend naar het Carolina park, wat zo'n schitterend mooi, groot park is! In dit park is een atletiekbaan aangelegd, een rugby veld een 10tal voetbal, basketbal en volleybal velden. Een skate/Bmx deel, je kunt er waterfietsen, tennissen en noem maar op! Donderdag heb ik hier wat rondgelopen en genoten van alles wat er te beleven was, vrijdag en zaterdag heb ik zelf ook maar een balletje mee getrapt in een van de vele partijtjes die er gespeeld werden.
- in de middag op weg naar huis omdat in de verte de donkere wolken alweer zichtbaar werden enja voetballen in de regen is nooit mijn favoriet geweest dus zeker ook niet hier!

Donderdag was ik overigens eerst te voet naar de "teleferico" geweest. Wat een kabelbaan is die je van 3200m naar 3800m brengt met uitzicht over de stad. Dit was een flinke wandeling van een uur wat achteraf vooral berg op was. Eenmaal bij de teleferico aangekomen was ik dan ook echt gesloopt en heb eerst 5 minuten moeten bijkomen.. (ja mijn conditie kan nog wel wat verbetering gebruiken!) Nadat ik uiteindelijk bijgekomen was keek ik op 3200m hoogte over de stad (die op 2800m ligt) of nouja over de stad.. ik keek in de wolken waarna ik besloot neut tot 3800m te gaan met de kabelbaan maar de taxi naar huis te pakken! En voor 3.30$ was ik in 10 min thuis... Volgende keer dus ook maar met de taxi naar de teleferico toe want ja ik moet nog steeds naar de 3800m toe!

Dan een klein sprongetje naar zaterdag! MATCHDAY
Ik had wat research gedaan om een voetbal wedstrijd in Quito mee te pakken en kwam uit bij de club LDU Quito, welke op het hoogste niveau van Ecuador speelt. Deze had afgelopen zaterdag een thuiswedstrijd tegen Nacional en natuurlijk was ik hierbij. Ik had op de talenschool hier wat informatie over gevraagd en kwam via de toeristeninfo bij de directeur van de school uit. Wat blijkt hij heeft een suite (wat ten opzichte van een skybox in Nederland eigenlijk totaal geen luxe kent ) maar toch ik werd uitgenodigd om met hem en zijn zoon mee te gaan! En ja tegen zo'n uitnodiging zeg je natuurlijk geen nee! Dus op samen naar de wedstrijd waarbij het voetbal niet om aan te zien was en Quito met 3-0 werd verslagen. Maar ik toch met een tevreden gevoel naar huis ging want ik had weer een wedstrijd meegepikt in een nieuw stadion! Nu alleen mijn sjaaltje nog zien te scoren want dat is helaas nog niet gelukt!

Tot zover weer mijn verhalen van afgelopen week! En ik ga mijn best doen er spoedig weer een te schrijven!

Adios amigos!

Hola Ecuador

Hola Ecuador

Nou daar zijn we dan met de eerste blog vanuit Zuid-Amerika. Afgelopen donderdag ben ik vertrokken om 5.00 richting Schiphol waarna mijn vlucht om 10.00 rechtstreeks naar Quito vertrok. Een vlucht van 12 uur welke goed te doen was, eenmaal geland om 15.00 lokale tijd (22.00 in Nederland) kon het avontuur pas echt beginnen. Ik zou worden opgehaald door een chauffeur van de talenorganisatie maar eenmaal in de aankomsthal aangekomen nog geen teken van een chauffeur voor mij. Dusja lichtelijk in de paniek maar ook in mijn achterhoofd hebbende dat er in Zuid-Amerika gewerkt wordt in de "tranquilo gedachte" was na een minuut of 10 mijn chauffeur daar en kon mijn reis verder vervolgd worden. Ongeveer een uurtje later was ik op locatie bij mijn gastgezin. Na een kleine kennismaking, de familie is heel vriendelijk en spreekt wat gebrekkig Engels, het doornemen van bepaalde huisregels en een kleine rondleiding kon ik mijn spullen uit gaan pakken.

Ondertussen was het 18.00 lokale tijd en komt er een Europees meisje het huis binnen. Het bleek een Duitse genaamd Carina die hier al 2 maanden in het gastgezin aanwezig is. Zij spreekt al een aardig woordje Spaans en heeft me deze dagen een beetje wegwijs gemaakt in Quito en in het gastgezin. Na een kleine kennismaking met haar stond om 19.30 het diner op het programma. Een van de vastigheden die het gezin heeft is het ontbijt om 07.30 en het diner om 19.30. Het diner is voor donderdaghet laatste wat ik heb meegekregen, aangezien ik best wel moe was ben ik daarna rechtstreeks naar bed gegaan.

Vrijdageen nieuwe dag en eerste kennismaking op de talenschool. Na eerst genoten te hebben van het prachtige uitzicht dat ik op mijn kamer heb en het ontbijt op weg naar de school. Om 8.30 was ik daar en zou ik een gesprek hebben met de directrice van de talenschool en mijn testexamen Spaans. Nou bleek het dat de directrice er nog niet was en ik even een kwartier zou moeten wachten op haar. Nouja prima kwartiertje is te doen en ik heb verder toch nog geen plannen. Maarja daar heb je de "tranguilo gedachte" en een half uur later was ze er nog niet. Dus ik kreeg alvast mijn testexamen om te maken zodat dat niet meer hoefde te gebeuren. Dus nou de eerste dingen kon ik nog wel invullen zoals nombre en e-mail, mijn 1 voor het examen heb ik in iedergeval binnen. Maarja toen kwam de rest en echtwaar ik snapte er geen zak van. Lekker vooruitzicht op de komende maanden... De test binnen een kwartier gemaakt (ik kwam niet verder als gewoon wat op te schrijven maar hoe of wat weet ik nog steeds niet) en opnieuw op zoek naar de directrice.. helaas nog steeds niet aanwezig. Rondje in de buurt van de school gelopen wat medestudenten ontmoet en een nieuwe poging (ondertussen 2 uur verder..) en ja de directrice was er. Een gesprekje van 3 minuten waaruit bleek dat ik dezelfde dag bij de beginnersklas mocht beginnen dus dat was het wachten meer dan waard... Maar oké tranguilo is het sleutelwoord. Dus na de pauze met de beginnersklas naar de markt en echtwaar zoiets heb ik nog nooit gezien, zoveel vers fruit ongelooflijk. Maar ook was er de vlees en vis afdeling... Te beginnen met het vlees er lage heerlijke delicatesse in de vitrine zoals de poten van een varken of koe, wat hersenen hele kippen/hanen (alleen kaalgeplukt) dusja je kijkt je ogen uit. Dan de visadeling, stapels krabben en in eerste instantie had ik zoiets van ja oké niks aan de hand maar toen keek ik goed en ja.. deze krabben hadden nog beweging in zich... Zoiets zie je in Nederland niet snel, althans ik niet. Na de les wat gelunched en terug naar huis om een kleine powernap te doen en wat op te frissen. 's avonds wat gegeten met een aantal medestudenten en vervolgens weer te bed, zo'n eerste paar dagen zijn best vermoeiend.

Zaterdaggeen school dus een dag vrij, welke ik besteed heb in Otovalo. Deze stad staat bekend om zijn grote kleurrijke markt en de dierenmarkt. Na een busrit van een uren waren we om 9.00 in Otovalo. Waar we heel de dag hebben rondgelopen, het Hollandse "kijken kijken niet kopen" hebben uitgevoerd zijn we rond een uur of 2 richting de waterval geweest. Hier hebben we tot 16.30 de tijd doorgebracht en vooral genoten van de natuur en haar stilte. Om 17.00 in de bus terug naar Quito.

Tot zover mijn eerste dagen in Quito!

PS: daar waar ik het eerder had over 7 uur tijdverschil is dat nu nog maar 6 door het verzetten van de klok in Europa.